برای شیعیان سوال است که در روز عاشورا چه بلایی سر اسب امام حسین (ع) آمد؟همان گونه که می دانیم انس و الفت یکی از غرایزی است که در نهاد حیوانات وجود داشته و شکل تکامل یافته آن نیز در سرشت آدمی نهاده شده است . این غریزه آن وقت نمود بیشتری پیدا می کند
که حیوانی مورد لطف و مهربانی انسانی قرار گیرد. نمونه های عینی آن هم کاملا” قابل مشاهده است . هر چه ارتباط عاطفی و حسی بین انسان و حیوان بیشتر باشد، بر میزان انس و الفت حیوان افزوده خواهد شد. در گذشته های نه چندان دور حیوانات حضور بیشتر و موئثرتری در زندگی انسان داشتند
و همین امر ارتباط و انس بیشتری را به وجود می آورد. مثلا” اسبی که همه روزه همراه صاحبش بود و از مهر و محبت او بهره مند می شد، به سادگی نمی توانست از صاحبش جدا شود و او را تنها بگذارد. همین ارتباط و انس و الفت و محبت در اسب مخصوص امام حسین (علیه السلام ) (ذوالجناح )
وجود داشت .بعضی گفته اند آن حیوان در کنار خیمه ها آن قدر سر خود را بر زمین کوبید تا جان سپرد. (بحارالانوار, ج ۴۵, ص ۶۰). برخی دیگر گفته اند بعد از آن واقعه آن حیوان ناپدید شد و دیگر کسی او را ندید. (تاریخ زندگانی امام حسین (علیه السلام ), ج ۲, ص ۱۶۳).
هنگامی که دشمن از او دور شد و ذوالجناح اطمینان حاصل کرد که او را رها کردهاند، بر سر بالین حسین بن علی و به دور جسد بیحال او میچرخید و او را بو میکرد و میبوسید.
سپس پیشانی خود را به خون بدن حسین بن علی آغشته کرد در حالیکه دستهای خود را بر زمین میکوبید و شیهه سر میداد به سوی خیمهگاه رفت، هنگامی که به خیمه گاه رسید آواز بلند میکشید
و سر خود را به زمین میکوبید، وقتی که اهل بیت حسین بن علی ذوالجناح را به آن حال دیدند از خیمهها بیرون آمده و گریهکنان دور ذوالجناح گرد آمده و دست بر سر و صورت و پای او میکشیدند، ام کلثوم دو دست خود را بر بالای سر خویش گذاشت و فریاد میزد:
وامحمداه واجداه وانبیاه. در مجموع سه فرضیه در مورد سرنوشت ذوالجناح وجود دارد: گروهی بر این باروند که ذوالجناح پس از رساندن خبر کشته شدن حسین بن علی به خاندان او آنقدر سر خود را به زمین کوبید تا اینکه مقابل خیمهگاه نقش بر زمین
گشت و مرد. برخی نیز میگویند پیش از کشته شدن حسین بن علی کشته شد و او زمانی را پیاده با لشکر عبیدالله بن زیاد جنگید تا کشتهشد. برخی دیگر میگویند او از خیمهگاه با سرعت به سوی شط فرات شتافت و خود را در وسط آن غرق نمود.