كاترینا گفت آره، همون پسری كه موهای بلوند قشنگی داره و ردیف جلو میشینه!گفتم نمیدونم كیو میگی!گفت همون پسر خوش تیپ كه معمولا پیراهن و شلوار روشن شیكی تنش میكنه!گفتم نمیدونم منظورت كیه نه جدی باش ؟گفت همون پسری كه كیف وكفشش همیشه ست هست باهم!بازم نفهمیدم منظورش كی بود!
اونجا بود كه كاترینا تون صداشو یكم پایین آورد و گفت فیلیپ دیگه، همون پسر مهربونی كه روی ویلچیر میشینه…این بار دقیقا فهمیدم كیو میگه ولی به طرز غیر قابل باوری رفتم تو فكر،آدم چقدر باید نگاهش به اطراف مثبت باشه كه بتونه از ویژگی های منفی و نقص ها چشم پوشی كنه…چقدر خوبه مثبت دیدن…یك لحظه خودمو جای كاترینا گذاشتم ، اگر از من در مورد فیلیپ
میپرسیدن و فیلیپو میشناختم، چی میگفتم؟حتما سریع میگفتم همون معلوله دیگه!! وقتی نگاه كاترینا رو با دید خودم مقایسه كردم خیلی خجالت كشیدم…چقد عالی میشه اگه ویژگی های مثبت افراد رو بیشتر ببینیم و بتونیم از نقص هاشون چشم پوشی كنیم”