بله. امروزه تحقیقات ردپای استرسهای مزمن را در انواع بیماریهای جسمی و روانی اثبات كرده است. بهخصوص اینكه استرس و شیوه زندگی ناسالم میتواند سیستم ایمنی بدن را تضعیف كند و باعث ابتلا به بیماریهایی كه با درگیری سیستم ایمنی بروز میكنند مانند لیكنپلان، ریزش موی سكهای یا آلوپسی آرهآتا و لوپوس شود.
حتی شانس عودشان را زیاد كند و همین عود مكرر و پاسخ ندادن به درمانها در بیمارانی كه مدام استرس دارند، وضعیت را بدتر میكند و پزشك مجبور میشود برای بهبود ریزش مو، سیستم ایمنی را مهار كند كه این كار بیمار را مستعد ابتلا به بیماریها میكند.خیلی از مصرفكنندگان ماینوكسیدیل، از اینكه به محض قطع مصرف این دارو دوباره موها میریزد، ناراضیاند و به استفاده از دستگاهها یا داروهای جدید به امید اثربخشی تمایل پیدا میكنند.متاسفانه هیچكدام از این روشها، درمان اصلی نیستند و فقط محلول موضعی ماینوكسیدیل و قرص فیناستراید باعث توقف ریزش موها میشوند.
شایعترین ریزش مو، نوع ارثی است که بسیار تاثیر دارد كه در 50 درصد آقایان و 20 تا 30 درصد خانمها دیده میشود و تنها داروی موثر آن هم ماینوكسیدیل است كه علاوه بر توقف ریزش مو، حدود 20 تا 40 درصد افراد به رویش مجدد مو هم میانجامد. علاوه بر آن، داروی فیناستراید یا پروپشیا هم تا زمانی كه مصرف شود، آنزیم خاصی را كه باعث ریزش مو میشود، مهار میكند.
از ماینوكسیدیل باید تا آخر عمر استفاده كرد. فردی كه ریزش مو دارد باید به خود بقبولاند كه این ژن را به ارث برده و آنزیمی كه باعث نازك شدن و ریختن موهایش شده، با این دارو مهار میشود. اگر این موضوع را قبول كند، استفاده از ماینوكسیدیل مانند مسواكزدن برایش عادی میشود. البته تکنیکهای جراحی هم میتواند در مواردی که درمان دارویی چارهساز نیست و ناحیه دهنده پشت سر تراکم خوبی دارد، مفید باشد.