دسته اول بیماریهایی مثل سینوزیت ، اسهال ، زونا ، ذاتالریه (پنومونی) و سل هستند که در افراد معمولی هم دیده میشوند، ولی در مبتلایان به ایدز شیوع بسیار بالاتری داشته و به درمانهای معمول پاسخ نمیدهند.
دسته دوم بیماریهایی هستند که در افراد عادی وجود ندارند و ضعف شدید ایمنی که به واسطه ویروس ایدز ایجاد شده است، منجر به بروز این گونه بیماریها میشود. این دسته از بیماریها شدیدتر بوده و مرگ و میر زیادتری دارند.
نوعی از پنومونی فقط در بیماران دچار ضعف شدید ایمنی به واسطه انگلی به نام پنوموسیستیس ایجاد میشود. این بیماران ابتدا دارای سرفه و تنگی نفس کمی هستند، ولی روز به روز بدحال تر میشوند و داروهای معمولی تاثیری روی بیماری شان ندارد. به تدریج بیمار دچار کاهش وزن و تنگی نفس شدید شده و اگر بیماری به موقع تشخیص داده نشود، باعث مرگ بیمار میشود.
میکروب سل از دسته میکروبهایی است که در افراد سالم و دارای سیستم ایمنی قوی نمیتواند فعالیت کند. این بیماری در مناطقی که مردم دچار سوءتغذیه و سطح سلامت پایینی هستند، شیوع دارد. سل در کشورهای پیشرفته طی نیمه دوم قرن بیستم به خوبی مهار شده بود، اما با گسترش بیماری ایدز در این جوامع بار دیگر بیماری سل همچون غول خفتهای بیدار شد.
علائم بیماری سل شامل سرفه، خلط چرکی، خلط خونی، کاهش وزن و ضعف عمومی است. این بیماری یکی از دلایل اصلی از بین رفتن بیماران ایدزی است و سل در این بیماران، صد برابر افراد معمولی شایع است.ضایعات دهانی شامل برفک و آفت، در ایدزیها بسیار زیاد است. آفتها که ضایعات دردناک دهانی هستند، به وفور در افراد معمولی هم دیده میشوند و مختص بیماران ایدزی نیستند.
برفک دهانی که عامل آن قارچی به نام کاندیدا میباشد و ضایعات سفید رنگی در دهان خصوصا قسمت پشتی زبان و حلق ایجاد میکند، در افراد بالغ بسیار نادر است و وجود آن احتمال ضعف ایمنی بدن را مطرح میکند.
زخمهای مری که باعث میشود بیمار موقع قورت دادن غذا، درد زیادی در قسمت بالای جناق احساس کند نیز از دسته بیماریهای مربوط به ایدز هستند.