«از این آیه میتوان چنین استنباط نمود كه در شریعت حضرت ابراهیم (ع)، عبادتی به نام اعتكاف یا با نامی به همین معنی وجود داشته است و خداوند متعال در ضمن این آیه میفرماید: «ما ابراهیم و اسماعیل را مأمور كردیم تا خانه كعبه را برای معتكفان پاكیزه وآماده سازند». شاید بتوان نزدیكترین نوع اعتكاف را به اعتكافی كه در شریعت اسلامی وجود دارد همین اعتكاف دانست چرا كه در خانه خدا یعنی مسجد برگزار میشده است. در كتب مقدّسی چون تورات و انجیل یا عهد قدیم و جدید نیز میتوان علامات و اشاراتی بر مراسم یا عباداتی ملازم با خلوت نشینی و جدایی از اجتماع پیدا كرده اما آنچه كه به طور وضوح در آیین مسیحیت، رواج پیدا نمود و در ظاهر، امری شبیه به اعتكاف است مسأله رهبانیت میباشد.
رهبانیت به معنی خلوت نشینی، گوشهگیری و پرهیز از دنیا و پرداختن به عبادت و امور اخروی، همچون خدمت به مریضان صعبالعلاج و امثال آن می باشد. یكی از رایجترین آداب و مناسك آیین مسیحیت به شمار میرود. قرآن كریم نیز به این مطلب اشاره فرموده و اجمالاً این كار مسیحیان را تأیید میفرماید: «…و جعلنا فی قلوب الذین اتبعوه رافة
پس همانگونه كه از این آیه كریمه استفاده میشود مسأله رهبانیت از تعالیم حضرت مسیح (ع) نبوده (اگر چه زمینه پرهیز از دنیا و زُهد گرایی در آیین آن حضرت وجود داشته است) ولی گروهی از مسیحیان به خاطر رضای خدا ترك دنیا كرده به آن روی آوردند قرآن نیز چنین كاری را رد نمیكند. ولی میفرماید: «متأسفانه همان سنتی را كه خودشان ایجاد نموده بودند پاس نداشتند.»
«در ذكر قصّه حضرت موسی نیز به مواعد40 روزه ای بر می خوریم كه حكایت از نوعی اعتكاف در وعده گاه كوه طور از حضرت موسی در محضر حضرت ربوبی انجام می شود و باز می تواند به عنوان مویّدی بر اعتكاف اسلامی مرسوم ما باشد ».شیخ بهایی در اشعار خویش به همین نكته اشاره ای دارد :رفتم به درصومعه عابد و زاهد دیدم همه را پیش رخت راكع و ساجد در میكده رهبانم ودرصومعه عابد گه معتكف دیرم و گه ساكن مسجد یعنی كه تو را می طلبم خانه به خانه