شاسی فیبرکربنی خودروهای فرمولاوان حتی میتواند در تصادفاتی با سرعت بیش از 330 کیلومتر در ساعت نیز از جان راننده محافظت کند و ایمنی را نیز رعایت کند و از ساختاری چند پارچه از قطعات فیبرکربنی ، 1000 لایه پارچه کولار، انواع ساختارهای لانه زنبوری و فلزی ساخته میشوند.
چنین شاسیهای سبک وزن، پیچیده و گرانقیمتی در گرندپری آمریکا سال 2004 و 2005 جان رالف شوماخر (برادر کوچکتر میشاییل شوماخر) را در برخورد پر سرعت با دیوار بتونی حاشیه مسیر ایندیانا پلیس نجات دادند. خودروهای مُدرن فرمولاوان میتوانند ایمنی راننده را در هر تصادفی تامین کنند. شدیدترین تصادف ثبت شده در این مسابقات مربوط به تصادف رعبآور دیوید پیورلی در گرندپری 1977 انگلستان میشود که پس از برخورد با سرعتی نزدیک به 180 کیلومتر در ساعت با دیوار حاشیه مسیر،
ظرف تنها 2 ثانیه متوقف شد. این تصادف به قدری سریع بود که شتاب منفی معادل 8 /197 جی به خودرو وارد شد، رقمی که در حدود 40 برابر بیش از حد تحمل بدن انسان به نظر میرسد. با این حال پیورلی از این تصادف جان سالم به در برد و پس از پشت سرگذاشتن دوران نقاهت،
بار دیگر به پیستهای مسابقه بازگشت. خودروهای فرمول یک در پیست مونزا ایتالیا، سختترین ترمزگیری فصل را تجربه میکنند. ترمزگیری از سرعتی نزدیک به 350 کیلومتر در ساعت تا 100 کیلومتر در ساعت ظرف تنها 2 ثانیه، باید در حدود 60 بار در طول مسابقه تکرار شود. روندی که علاوه بر ترمزها، رانندگان را نیز به چالش میکشد.