آن را از او نگیـــریــد…
حتــّی بـه امانتـــ نبــریـــد…
ضــربــهای هــم نَـزَنـیــدش،
چــه رسـَـد به شـکسـتـَـن یـا لـِـه کــردن!
آدمـــی غـُــرورَش را خیلـی زیــاد،
حـالـا ببیــن اگــر خــودَش، غــرورَش را بــه خـاطــر ِ تـ ღــو،
و ایـــن را بــفـهـم …