مولوی و قیام عاشورا چگونه بود (شعر)

شاعر وقتی عظمت مجلس را دید نزد خود فكر كرد كه این شخص یقیناً باید بزرگ باشد و با عظمت، به گونه‌ای كه حضور و فقدانش تاثیری شگرف در ارواح و ابدان می‌گذارد. اما او نمی‌دانست كه این شخص كیست؟

به هر حال یكی از افراد حاضر با ناراحتی خطاب به شاعر غریب گفت: مگر دیوانه‌ای و نمی‌دانی كه امروز چه روزی است؟ لابد از شیعیان نیستی از این جهت از امروز بی‌خبر مانده‌ای؟! جواب دهنده به كنایه به عظمت روز عاشورا اشاره كرد و خواست به او بفهماند كه از چه چیزی بدیهی و روشن و با عظمت غفلت كرده است؟ امروز روز عاشورا و شهادت گوشواره‌ رسول اكرم صلی‌‌الله علیه ‌وآله است و هركس كه آن حضرت را دوست دارد باید امروز را عزادار باشد چون محبوب دل پیامبر صلی‌‌الله علیه‌ وآله را به شهادت رسانده‌اند.این مسأله به قدری مهم است كه شهرت آن از شهرت طوفان نوح فراتر رفته است. بدین ترتیب آن فرد تا می‌توانست به شاعر غریب طعنه زد.

جواب شاعر به آن مردم این گونه بود

شاعر نیز به گونه‌ای دیگر به هجو و طعن آن فرد پرداخته است او می‌گوید: من هم همانند شما می‌دانم كه امروز روز عاشورا و روز عزا است، روزی كه امام حسین علیه‌السلام به شهادت رسیده است. لیكن شما از یك نكته غفلت كرده‌اید و آن اینكه دور یزید در زمان خیلی گذشته و دور بوده است و خبر آن و برای شما خیلی دیر رسیده است. جنایت و خسارتی كه یزید به بار آورد آن اندازه مشهور و معروف است كه چشم كوران و گوش كران آن را دیده و شنیده است. مگر تا این زمان در خواب بودید كه اكنون به یادتان افتاده است تا عزاداری كنید؟ به خودتان عزاداری كنید؟ خواب غفلت مرگ و مصیبت بزرگی است كه شما را فرا گرفته است. اگر گریه می‌كنید به حال خود كنید و گرنه برای شهید شدن آن روح بزرگ و دانا و سفر او جهت دستیابی به مقام بالا و اعلی گریه لازم نیست.