به گزارش ایران ناز برای شما نکاتی مهم در رابطه با میگو در این بخش قرار داده ایم.میگوها منبع غنی از پروتئین با کیفیت خوب و در عین حال کم کالری هستند. آنها همچنین دارای اسیدهای چرب ضروری مانند اسیدهای چرب اُمگا-3 هستند. از سوی دیگر این موجودات دریایی کوچک تأمین کنندهی مقادیر مناسبی از مواد معدنی مانند سلنیوم،
آهن، روی، فسفر و منیزیم و نیز ویتامینهایی مانند D، B12 و نیاسین (یکی از ویتامینهای گروه B) برای بدن میباشند.میگو با داشتن مقادیر بسیار خوبی از ویتامین B12 به کاهش سطح خونی هموسیستئین که یکی از عوامل مهم خطر بیماریهای قلبی- عروقی است، کمک میکند.
علاوه بر آن، اسیدهای چرب اُمگا-3 میگو به دلیل داشتن خاصیت ضدالتهابی و توانائی در جلوگیری از تشکیل لختهی خون، میتوانند در پیشگیری از بیماریهای قلبی موثر باشند. همچنین این اسیدهای چرب با تأثیر بر جریانهای الکتریکی قلب میتوانند به پیشگیری از آریتمیهای قلبی (بینظمی ضربانهای قلب) کمک کنند.
از جمله اثرات دیگر اسیدهای چرب اُمگا-3 (هم با منشأ گیاهی و هم با منشأ جانوری)، تأثیر احتمالی آنها در کاهش فشارخون بالا میباشد. لازم به ذکر است که برای افراد دارای پرفشاری خون، هر میلیمتر جیوه کاهش در فشارخون، حائز اهمیت است،
بنابراین ممکن است تأثیر مصرف هرکدام از مواد مغذی موثر در این زمینه به تنهایی کم باشد، ولی تأثیر مجموعهی آنها به طور همزمان، میتواند موجب چند میلیمتر جیوه کاهش در فشارخون شود. برای دستیابی به این منظور، تا حد امکان سبزیها، میوهها و غلات کامل (به دلیل داشتن فیبر غذایی، مواد معدنی مثل پتاسیم، پروتئین گیاهی و سایر مواد مغذی)
را در برنامه غذایی روزانهی خود بگنجانید. همچنین منابع غذایی اسیدهای چرب اُمگا-3 را بیشتر مصرف کنید.میگو یک منبع غنی سلنیوم میباشد. نتایج تحقیقات بر روی حیوانات نشان داده است که ارتباط معکوسی بین دریافت سلنیوم و بروز سرطان وجود دارد. به عبارت دیگر با افزایش دریافت منابع غذایی حاوی سلنیوم، احتمال بروز سرطان در حیوانات کمتر میشود، زیرا سلنیوم برای کارکرد صحیح بعضی ترکیبات بدن که به منظور غیرفعال کردن مواد مضر و سرطانزا به کار میروند ضروری است،
بنابراین در صورت کمبود آن، مولکولهای سرطانزا غیرفعال نشده و موجب آسیب رساندن به سلولهای بدن میشوند.میگو دارای موادی به نام پورین است که میتوانند در بدن به اسیداوریک تبدیل شوند. تجمع بیش از حد پورینها و اسیداوریک نیز در بدن موجب تشدید عوارض بیماریهایی مانند نقرس و سنگ کلیه میشود.
به همین دلیل بهتر است بیماران کلیوی یا مبتلایان به نقرس، مصرف میگو را محدود کننداسیدهای چرب ضروری موجود در غذاهای دریایی (نظیر ماهی و میگو) احتمالاً میتوانند در کاهش زوال عقل مرتبط با افزایش سن موثر باشند. همچنین دیده شده افرادی که در رژیم غذایی خود از منابع غذایی حاوی اسیدهای چرب امگا-6 (مانند گوشتهای قرمز و روغنهای گیاهی ذرت، بادام زمینی، گلرنگ و آفتابگردان)
نسبت به منابع غذایی اسیدهای چرب امگا-3 (مانند ماهی، میگو، روغنهای گیاهی مثل کلزا یا بزرک و مغزهایی مثل گردو) بیشتر استفاده میکنند، نه تنها به سمت آسیبهای التهابی میروند، بلکه زمینهی ایجاد افسردگی هم در آنها بیشتر میشود. بنابراین به نظر میرسد رژیمهای غذایی غنی از اسیدهای چرب اُمگا-3، احتمالاً میتوانند حالات روحی را بهتر کرده، افسردگی را کاهش دهند.
به همین جهت پیشنهاد میشود منابع غذایی آن (به ویژه منابع دریایی) را حداقل 3 بار در هفته مصرف کنند.اغلب افراد دربارهی نوع و مقدار چربی میگو دچار سردرگمی میشوند. باید دانست مقدار چربی موجود در میگو کم است، اما دارای مقدار قابل توجهی کلسترول میباشد. به همین دلیل بعضی افراد به ویژه آنهایی که کلسترول خون بالایی دارند،
ممکن است از خوردن میگو پرهیز کنند.از آنجایی که ماهی و میگو جزء مواد غذایی حساسیتزا (آلرژن) هستند، مصرف آنها در افرادی که سابقه و استعداد ابتلا به آلرژی یا حساسیت غذایی دارند، باید طبق نظر پزشک و متخصص تغذیه و با احتیاط باشد. همچنین پیشنهاد میشود این افراد برای آگاهی بیشتر از علایم و نشانههای آلرژی غذایی، با متخصص مربوطه مشورت نمایند.میگو دارای موادی به نام پورین است که میتوانند در بدن به اسیداوریک تبدیل شوند.
تجمع بیش از حد پورینها و اسیداوریک نیز در بدن موجب تشدید عوارض بیماریهایی مانند نقرس و سنگ کلیه میشود. به همین دلیل بهتر است بیماران کلیوی یا مبتلایان به نقرس، مصرف میگو را محدود کنند یا از مصرف آن خودداری نمایند.باید دانست اسیدهای چرب امگا-3 ضمن داشتن خواص مفید برای بدن، از نظر ساختمانی بسیار حساس هستند و میتوانند به راحتی اکسید و به مواد مضر تبدیل شوند.