این شکل ظاهری به هواپیما ثبات میبخشد و آن را فرمانپذیر میکند.هواپیماها از زمان اختراع تاکنون دائما از نظر بازدهی بهبود یافتهاند. البته هنوز میتوان هواپیماهایی ساخت که سوخت کمتری مصرف میکنند.
یکی از ایدهها برای کاهش بیشتر مصرف سوخت هواپیما حذف بدنه است. پرنده باقیمانده در این صورت “بال” نام دارد و نه هواپیما. اما مسافران کجا مینشینند؟ مبتکران این ایده میگویند میتوان بدنهای پهن طراحی کرد که هر چه به سمت طرفین میرود شکل بال به خود میگیرد.
الگویی به نام گلایدر
اگر بالها درازتر و باریکتر باشند، ویژگیهای ایرودینامیکی یک هواپیما بهتر است. این موضوع در هواپیماهای بدون موتور هم دیده میشود. اما بالهای بلندتر سنگینترند و مصرف سوخت را افزایش میدهند. افزون بر این، فرودگاههای کنونی فضای لازم برای حرکت بدون خطر هواپیماهایی با چنین ابعاد را ندارند.یک راهحل طراحی هواپیماهای دوباله مدرن است که در آنها انتهای بال بالا و پایین به هم متصل شده باشند.
شاید هم مهندسان هوافضا موفق شوند بالهای دراز تاشو طراحی کنند. در این شرایط خلبان میتواند پس از نشستن روی زمین بخشی از بالها را به بالا جمع کند تا برای حرکت پرنده در فرودگاههای موجود مشکلی پیش نیاید.ساخت هواپیماهای فوق سبک و بسیار جالب
ملخهای غولآسا
موتورهای پیشرفتهتر هم میتوانند هواپیماها را از نظر اقتصادی بیشتر مقرون به صرفه کنند. توربینهای باز یکی از انواع موتورهای پیشرفته مورد نظر مخترعان هستند. موتورهای این چنینی از نظر ظاهری با موتورهای جت امروزی کاملا متفاوت خواهند بود. این موتورها گویی ملخهای غولآسایی هستند که چند متر قطر دارند.
توربینهای باز وزن هواپیما را تا ۲۰ درصد کاهش میدهند؛ اما ۱۰ درصد نسبت به موتورهای جت امروزی کندتر هستند و هواپیماهای مجهز به آنها تنها در صورت پرواز در مسافتهای کوتاه و متوسط تأخیر زمانی مهمی با هواپیماهای کنونی نخواهند داشت. علاوه بر این، توربینهای باز بسیار پرصداتر از جتهای مدرن امروزی هستند.
به همین دلیل طراحان همچنان بر روی بهسازی موتورهای رایج کنونی متمرکز هستند. بسته به پیشرفت علم و در دست بودن مواد اولیه مختلف، نتایج متفاوت است. استفاده از قطعات سرامیکی یکی از راهحلهایی است که طراحان امیدوارند با استفاده از آنها بتوانند دمای احتراق و کارایی موتور را افزایش دهند.