به گزارش ایران ناز زمانی که بخشی از بدن انسان دچار بریدگی یا زخم میشود، خون منعقد میشود تا با ایجاد تودهای نیمهجامد مانع از خروج بیشتر خون از بدن فرد شود اما محققان به تازگی دریافتهاند گیاهان نیز سیستمی مشابه در خود دارند گیاهان
نیز به نوعی این سیستم انعقاد خون را در خود دارند، اما چگونگی عملكرد آن تاكنون در حد یك معما باقی ماندهبود. زمانی كه بدنه یك گیاه برش میخورد، به نظر میآید مواد غذایی و معدنی را در اطراف آن بریدگی هدایت میكند، منطقه برش خورده را جوش داده
و از بخشهای سالمتر خود محافظت میكند. این سیستم مشابه مكانیزم خوددرمانی كه حیوانات دارند نیست، اما به نوعی شبیه به سوزاندن زخم درحال خونریزی است و خونریزی را متوقف میسازد.موضوع اینجاست كه گیاهان خون ندارند و خونریزی نمیكنند،
اما براساس پژوهش جدید محققان دانشگاه دلور گیاهان دارای سیستم باز و بسته كردن كانالهایی میان سلولهایشان هستند. برخلاف سلولهای حیوانات كه بسیار پویا و پرتحرك هستند، سلولهای گیاهان چندان فعال نیستند،مانند مرجانها به یكدیگر میچسبند
تا ساختاری را خلق كنند و پس از آن بیحركت باقی میمانند.با توجه به بیحركت بودن سلولها، مواد غذایی و معدنی از طریق مسیرهای عبور كوچكی در درون دیوارههای سلولی حركت كرده و خود را به بخشهای مختلف گیاه میرسانند كه به این مسیرها
پلاسمودسماتا میگویند.محققان دانشگاه دلور با بررسی دقیق عملكرد این مسیرهای كوچك ریافتند پلاسمودسماتا توسط مادهای به نام كالوس محافظت میشود،مادهای گلوكز مانند كه توسط خود گیاه تولید میشود. حجم این ماده میتواند در گیاه كم و زیاد شود،
زمانی كه حجم آن زیاد باشد مسیرهای ارتباطی بسته میشوند و در صورت كمبود آن مسیرها برای حركت مواد غذایی باز میمانند.محققان دریافتهاند كه میزان كالوس در هربخشی از گیاه را میتوان با استفاده از چند آنزیم و در واكنش با هرنوع محركی كنترل كرد.
اگر گیاه به نوعی باكتری آلوده شود، گیاه میداند كه باكتری میتواند از مسیر پلاسمودسماتا به همهجا سرایت كند، از این رو به كالوس دستور مسدود كردن مسیر باكتری را میدهد.همچنین در صورت بروز مشكلی فیزیكی، مانند بریدگی،كالوس باری دیگر وارد عمل میشود
تا از جریان یافتن مواد مغذی به بخشی از گیاه كه امیدی به نجات آن نیست جلوگیری كند. نكته جالب توجه این است كه پس از بریده شدن، مقدار كالوس در محل بریدگی به شدت افزایش پیدا میكند درحالی كه میزان آن در بخشهای سالم كاهش مییابد تا بخشهای سالم با سرعت بیشتری رشد كنند.