آقایان بخوانند…

آلت تناسلی مردانه یکی از ساختمانهای خارجی از سیستم تولید مثل در جنس نر است. آلت تناسلی ۳ قسمت دارد: ریشه (بن) ، که چسبیده به دیواره شکم است، بدنه یا محور، و سر آلت، که انتهای آن مخروطی شکل است (سر). مدخل پیش آب راه ، لوله ای که منی و ادرار را منتقل می کند ، در نوک سر آلت قرار دارد.

بدنه آلت استوانه ای شکل است و از ۳ لوله حفره ای تشکیل شده است. این حفره ها از بافت مخصوص اسفنجی شکل قابل راست شدن تشکیل شده است. این بافت تشکیل شده از هزاران غار بزرگ که در زمانی که مرد از نظر جنسی تحریک می گردد، با خون پر می شوند.

 

وقتی که آلت از خون پر می شود ، سفت و راست می شود ونفوذ در خلال تماس جنسی را میسر می سازد. پوست آلت قابل انعطاف و کشدار است تا بتواند خود را همسان با اندازه آلت در زمان تحریک نماید.مایع منی ، که حاوی اسپرم (سلول های تولید مثل مردانه) است، در زمان ارضای جنسی (ارگاسم) از بدن مرد خارج می شود.

اختلالات آلت تناسلی مردان عبارتند از:

نعوظ دائم
نعوظ دائم یک بیماری مزمن است، که در آن آلت تناسلی اغلب به صورت دردناکی به مدت چندین ساعت تا چندین روز به صورت نعوظ باقی می ماند. این حالت در ارتباط با فعالیت جنسی نیست و به وسیله رسیدن اوج لذت جنسی بر طرف نمی شود.

 

علل شایع نعوظ دائم عبارتند از: سو ء مصرف الکل یا مواد مخدر( بخصوص کوکائین)، برخی داروها شامل، برخی ضد افسردگی ها و داروهای ضد فشار خون، مشکلات نخاعی، صدمه به ناحیه تناسلی، بیهوشی، درمان تزریقی آلت (درمانی برای ناتوانی جنسی عدم نعوظ)، بیماریهای خونی شامل سرطان خون (لوسمی) و بیماری کم خونی داسی شکل.درمان نعوظ دائم مهم است، چون نعوظ به مدت چهارساعت یا بیشتر به ناتوانی جنسی منجر می شود .

 

هدف از درمان رها کردن از حالت نعوظ و حفظ عمل آلت است. در اغلب موارد، درمان در برگیرنده تخلیه خون به وسیله استفاده از نیدل که در کناره آلت قرار می گیرد می باشد. داروهایی که کمک به چروکیده شدن عروق خونی می کنند، و در نتیجه موجب کاهش جریان خون به آلت می شوند، همچنین ممکن است استفاده شوند. در موارد نادر، برای جلوگیری از صدمه دائم به آلت تناسلی جراحی ممکن است لازم باشد. درمان هر بیماری زمینه ای یا مشکل سوء مصرف مواد در پیشگیری از نعوظ دائم مهم است.

بیماری Peyronies
این بیماری وضعیتی است که در آن یک پلاک یا توده سخت در آلت شکل می گیرد. پلاک ممکن است در قسمت بالای آلت یا در کناره آن در لایه هایی که حاوی بافت اسفنجی هستند، شکل گیرد. شروع پلاک معمولا به صورت ناحیه ای موضعی از التهاب و ورم است، و میتواند به فیبروز منجر شود که خاصیت ارتجاعی آلت را در ناحیه درگیر کاهش می دهد.

 

این بیماری اغلب در شکل ملایم آن اتفاق می افتد که بدون درمان در ۶ تا ۱۵ ماه بهبود می یابد.در این موارد، مشکل از مرحله التهاب جلوتر نمی رود. در موارد شدید، بیماری می تواند برای سال ها ادامه یابد. پلاک های سخت شده قابلیت انعطاف را کاهش می دهند، موجب درد و فشار در آلت و خم شدن و یا کمانی شدن در خلال نعوظ میگردد. بعلاوه خم شدن آلت به دلیل بیماری Peyronies می تواند علت دردهای عمومی آلت باشد. همچنین می تواند موجب پریشانی روحی، و در نتیجه تاثیر بر تمایل مرد و توانایی رابطه جنسی گردد.

علت دقیق این بیماری روشن نیست. مواردی که به سرعت ایجاد می گردند، کمتر طول می کشند و اغلب اوقات بدون درمان از بین می روند و اغلب به علت صدمه و ضربه ای که موجب خونریزی در بافت آلت می شود، ایجاد می شوند.

 

برخی از موارد بیماری Peyronies ، هرچند که به آهستگی شکل میگ یرند، آنقدر شدید هستند که نیاز به جراحی دارند. علت دیگر بیماری Peyronies التهاب عروق خونی و لنفاوی است. به گفته انسیتو ملی سلامت ، حدود ۳۰% از مردان با بیماری Peyronie همچنین می توانند دچار اختلالات دیگری که تاثیر بر بافت پیوندی در قسمت های دیگر بدن داشته باشد، شوند.

 

این اختلالات عموما موجب ضخیم شدن یا سخت شدن بافت پیوندی می گردند. بافت پیوندی یک بافت ویژه است مانند غضروف، استخوان و پوست که کار آن حمایت از دیگر بافت های بدن می باشد. برخی مطالعات نشان دهنده این است که افرادی که سابقه Peyronies در افراد خانواده دارند، در خطر بیشتری برای ابتلا به این بیماری هستند.

چون علایم بیماری Peyronies اغلب بدون درمان رفع می شوند، بیشتر پزشکان ۱ تا ۲ سال برای جراحی صبر می کنند. در خیلی از موارد، جراحی نتایج مثبتی می دهد، ولی چون گاهی عوارضی به همراه دارد و خیلی از مشکلات همراه  این بیماری(برای مثال، کوتاه شدن آلت تناسلی) به وسیله جراحی تصحیح نمی شود، اغلب پزشکان جراحی را فقط برای مردان با آلت کمانی شدید توصیه می کنند زیرا این حالت  تماس جنسی را غیر ممکن می سازد.

دو شیوه جراحی برای درمان بیماری Peyronies   استفاده می شود. در یک روش پلاک ها برداشته می شوند و به دنبال آن پیوند پوست انجام می شود. در تکنیک دوم ، جراح بافت کناره آلت را در سمت مخالف برداشته و تاثیر خمیدگی را برطرف می کند.در اولین روش ممکن است توانایی نعوظ کم شود و دومین روش، موجب کوتاهی آلت در حالت نعوظ می گردد.

التهاب پوست سر آلت
این اختلال التهاب پوست پوشاننده سر آلت است.  نشانه های این بیماری شامل قرمزی، خارش، بثورات جلدی، درد و ترشح بدبو است. این التهاب اغلب در مردان و پسران که ختنه نشده اند  و دارای بهداشت پایینی می باشند، اتفاق می افتد. اگر پوست حساس زیر ختنه گاه به صورت منظم شسته نشود و عرق ، مواد زائد طبیعی، پوست مرده و باکتری در زیر پوست ختنه گاه جمع شده و موجب تحریک گردد، این بیماری ایجاد می شود.

عفونت
عفونت با قارچ کاندیدا البیکانس می تواند خارش و بثورات جلدی ایجاد کند. همچنین اغلب بیماری های منتقله از طریق جنسی شامل سوزاک، تبخال و سفلیس می توانند موجب التهاب بافت آلت شوند.درمان التهاب بستگی به علل زمینه ای دارد. اگر عفونتی موجود است، درمان شامل یک آنتی بیوتیک مناسب یا داروهای ضد قارچ خواهد بود. در موارد شدید یا مزمن التهاب، ختنه  توصیه می گردد.