عسل از مدت ها قبل به دلیل خاصیت ضد میکروبی خود مورد توجه بوده است و در طب سنتی به عنوان درمان موضعی زخم ها کاربرد دارد. اما متاسفانه در طب مدرن تحقیقات کافی در مورد آن انجام نگرفته و مکانیسم ضد میکروبی عسل به درستی مشخص نشده است.در تحقیق اخیر نقش عسل در مهار باکتری های عفونی کننده زخم ها، در سطح مولکولی مورد مطالعه قرار گرفت.
عسل قادر است حساسیت باکتری ها را نسبت به آنتی بیوتیک ها افزایش دهد و در نتیجه مقاومت به آنتی بیوتیک را خنثی نماید. این یافته نشان می دهد که مصرف آنتی بیوتیک به همراه عسل نسبت به مصرف آنتی بیوتیک به تنهایی، تاثیر بیشتری در برابر عفونت های مقاوم به دارو خواهد داشت.متخصصان معتقدند که در حال حاضر استفاده از روش های نوین و موثر برای کنترل عفونت در زخم ها ضروریست، اما این روش ها نباید مقاومت به آنتی بیوتیک ها را افزایش داده و مشکل درمان را دوچندان کنند.
در حال حاضر بیشتر مداخلات درمانی ضد میکروبی برای بیماران، استفاده از آنتی بیوتیک هاست. استفاده از درمان های موضعی برای نابودی باکتری های موجود در زخم، کم هزینه تر بوده و مانع از ایجاد مقاومت به آنتی بیوتیک ها نیز می شود. این روش درمانی احتمال انتقال باکتری های مقاوم به آنتی بیوتیک، از محل زخم بیمار به اطرافیان را نیز کاهش می دهد.