بارهنگ یا بارتنگ که در کتابهای طب سنتی قدیم از آن به نام لسانالحمل (زبان گوسفند) یاد شده است، گیاهی است علفی، چندساله، بدون ساقه، به ارتفاع 10 تا 70 سانتیمتر با برگهای پهن و گسترده و دمبرگهای بلند که دارای خواص چشمگیری است.پهنک برگ گیاه بارهنگ شبیه زبان گوسفند است، 3 تا 7 رگبرگ طولی مشخص دارد و گلآذین آن به صورت خوشهی باریک و کشیدهای است که در انتهای پایک بلند و بدون انشعاب خود قرار دارد.
این گلآذین در هنگام رسیدن، دارای بذرهای فراوان و انبوهی است، تخم بارهنگ عبارت از دانههای ریز قهوهای تیره متمایل به سیاه است و چنانچه در آب قرار گیرد، لایهی رویی آن با ایجاد لعاب، تورم آن را سبب میشود بارهنگی که در طب سنتی بیشتر از آن استفاده میکنند، گیاه Plantago major یا لسانالحمل کبیر است، گیاه Plantago lanceolata نیز که آن را به اسامی بارهنگ سرنیزهای (بارهنگ کاردی) یا لسانالحمل صغیر مینامند، خواص مشابهی دارد و آن را نیز مورد استفاده قرار میدهند.
گیاه بارهنگ معمولاً به صورت علف هرز در مکانهای مرطوب مانند حاشیهی جویهای آب، مزارع، باغها، باغچهها و فضاهای سبز شهری و خانگی میروید و به راحتی در دسترس انسان قرار دارد.در ترکیبات شیمیایی گیاه بارهنگ، گلیکوزیدی به نام اوکوبین و موادی همچون پلانتاژین و ساپونین وجود دارد همچنین در تخم بارهنگ، مقدار زیادی مواد گلوتینی، اسید پلانتئونولیک، اسید سوکسینیک، آدنین، کولین، اکوبین و هولوزید پلانتئوز وجود دارد و نیز تخم بارهنگ حدود 10 درصد مواد روغنی دارد، روغن بارهنگ زردرنگ است و بویی مطبوع و طعمی شبیه روغن گردو دارد.