دیدگاهی که امروزه در جامعه رواج دارد این است که افراد با طبع گرم، در صورتیکه از مواد غذایی با طبع گرم مانند عسل و خرما استفاده کنند دچار جوشهای پوستی میگردند در صورتیکه همین دسته افراد ممکن است دارای سردی غالب در بدن خود باشند که به علت عدم آگاهی از مزاج شناسی از آن آگاه نباشند. پس اینکه افرادی پس از خوردن مواد غذایی با طبع گرم دچار جوشهای پوستی میشوند
نمیتوان دلیل بر این آن داشت که دارای مزاجهای صفراوی و یا دموی هستند. نکتهای که وجود دارد این است که افرادی که دارای بلغم زیاد دربدن خود میباشند به علت برودت سرما، منافذ خروج مواد زائد پوست، بسته میشوند. این یک قانون کلی در طب سنتی است یعنی برودت بر کل بدن غالب میشود و حرارت در بدن این افراد حبس میگردد و این افراد احتقان حرارت پیدا میکنند (معمولاً این افراد کسانی هستند که اعلام میکنند درون بدنشان گرم اما دست و پاهایشان سرد است).
این افراد سرمای زمستان را به سختی تحمل میکنند و در سرمای سخت دچار آسیب میشوند ولیکن با خوردن کوچکترین ماده گرمیدچار جوش میشوند. در این دسته افراد علت جوش سردی بدن است. در اینجا وظیفه طبیب و درمانگر طب سنتی و یا طب ایرانی این است که نسخه ای را بپیچد که ابتدا طرف را آرام آرام گرم کند تا سرمای غالب بدن از بین برود و منافذ پوستی باز شود. افراد تحت درمان ممکن است
در ابتدا با افزایش تعداد جوش در سطح بدن خود مواجه شوند اما پس از گذشت مدتی اعلام خواهند کرد که احساس سرما میکنند و دیگر از آن حرارت درونی بدن خبری نخواهد بود. این یعنی بیمار روند درمان را طی کرده است و ما با باز کردن منافذ پوستی اسباب خروج گرما را از بدن بیمار فراهم کردهایم. این فرد اکنون فردی سرمایی است که درون آن نیز سرد است. حال میبایست در ادامه روند درمان این افراد را آهسته آهسته گرم کنیم.
جوش دموی چگونه است؟
در جامعه ما به علت پرخوری و رژیم نامناسب غذایی افراد بعضاً دچار جوشهایی میشوند که اصطلاحاً به آنها جوش دموی میگویند. افراد با جوشهای دموی حجامت میشوند و به حجامت پاسخ خیلی خوبی میدهند. این نکته بسیار حائز اهمیت است که مبتلایان به جوش باید بدانند درمان جوش صرفاً حجامت نیست و حجامت تنها یک روش درمانی برای رفع جوش میباشد که حتما باید با تجویز پزشک معالج انجام شود.