همه این اتفاقات باعث شد سراغ او برویم تا درباره حضورش در این جشنواره و آینده ای که آرام آرام در حال نزدیک شدن به ایده آل های خود در موسیقی است، صحبت کنیم.به عنوان سوال اول دوست دارم درباره انگیزه هایت از حضور در جشنواره موسیقی مقاومت بگویی. چه چیزی باعث شد که اجرای برنامه در این فستیوال را قبول کنی؟
– ما در ایران دو فستیوال خوب برای موسیقی داریم، یکی همین جشنواره مقاومت است و یکی هم جشنواره موسیقی فجر. من هم طبیعتا مثل تمام همکاران باید در این فستیوال ها شرکت کنم و در واقع بهترین ویترین برای ارائه خودو آثارم، حضور در این قبیل جشنواره هاست که خدا را شکر باعث شد اتفاقات خوبی هم برای من بیفتد.
سبکی که تو در آن کار می کنی، به هر حال حساسیت هایی دارد و قبول این حضور از سوی دست اندرکاران جشنواره کمی عجیب به نظر می رسد. خودت فکر می کردی که در چنین جشنواره ای بتوانی بیایی و آثارت را به صورت زنده اجرا کنی؟
– در ابتدا و وقتی که این پیشنهاد از سوی دست اندرکاران جشنواره به من شد، خودم هم کمی متعجب شدم اما فکر می کنم باید بپذیریم رویکرد ارشاد در یک سال گذشته متفاوت از پیش شده و این چرخش اخیر به موسیقی ستودنی استو در سال های اخیر بی سابقه بوده. این نگاه ویژه توانسته بسیاری را نسبت به آینده خوشبین کند و همین بهترین دلگرمی برای ادامه حضور و ادامه کار در ایران برای ماست.استقبال 3 هزار نفره از اولین اجرای رسمی تو کمی عجیب و در واقع دور از ذهن بود، خودت توقع این همه استقبال را داشتی؟
– به هر حال امیدوارم که در آینده هم این استقبال ادامه داشته باشد.ما با همفکری مسوولان جشنواره به این نتیجه رسیدیم که برای جلوگیری از شلوغ شدن بیش از اندازه برنامه و محدودیتی که بود، در اطلاع رسانی کمی محتاط عمل کنیم. چون ظرفیت محوطه باز بیش از این 2 هزار نفر نبود و با اینکه اطلاع رسانی مناسبی از سوی ما صورت نگرفت اما باز هم بیش از ظرفیت تعیین شده شاهد حضور دوستداران موسیقی بودیم و این برای من غافلگیرکننده بود.و ظاهرا هم طرفداران پرپاقرصی داری که همه یکصدا قطعاتت را می خواندند.- نظر لطف شماست. به هر حال من روی سن بودم و بیشتر حواسم به اجرای خودم بود. سعی ام این بود که بهترین اجرا را ارائه کنم که همه خوششان بیاید.