بادمجان گیاهی یكساله و به رنگ سیاه یا بنفش است كه در ایران طرفداران زیادی داشته و از آن در تهیه غذاهای مختلفی چون حلیم بادمجان، دلمه بادمجان، یتیمچه و خورش بادمجان استفاده میشود. بادمجان در میان عامه مردم، به عنوان یك سبزی بیخاصیت شهرت دارد. در حالی كه این تصور صحیح نیست.
اگرچه بادمجان سرخنشده انرژی زیادی در مصرفكننده ایجاد نمیكند، ولی شامل مواد معدنی زیادی نظیر پتاسیم و منیزیم، مس و ویتامینهای B2 ، B1 و اسید فولیك است كه برای بیماران مبتلا به دیابت و كسانی كه دچار نقرس هستند، مفید است و تنوریشده یا آبپز آن اغلب در رژیمهای لاغری استفاده میشود.
از سوی دیگر در پوست این سبزی آنتیاكسیدانی به نام آنتوسیانین وجود دارد كه برای جلوگیری از بروز بیماریهای قلبی مفید است. از این رو توصیه میشود، آن را با پوست، پخته و میل كنید.
معمولا این سبزی را به روش آبپز، كبابی و سرخ شده تهیه میكنند كه روش آبپز مناسبترین روش شناخته شده است.
در روش سرخ كردن، حرارت بالا اكثر ویتامینهای این سبزی را تخریب كرده و این سبزی به دلیل جذب روغن زیاد، كالری مضاعفی را به مصرفكننده رسانده و میتواند عامل چاقی و عوارض ناشی از آن شود.
در روش كبابی یا تنوری نیز به دلیل آن كه بادمجان در حرارت مستقیم آتش قرار میگیرد، قسمت عمدهای از ارزش غذایی این سبزی كاسته و زمینه تشكیل تركیبات سرطانزا در آن فراهم میشود.
بر این اساس اگر میخواهید بادمجان را كبابی كنید آن را ابتدا با پوست، تنوری كرده و سپس پوست آن را كاملا جدا و دور بیندازید.