چرا و چگونه حافظه مان را با برنامه ای روزانه پرورش دهیم؟
از پنجاه سالگی به بعد، کاهش حافظه ما را نگران می کند، و از خود می پرسیم که آیا این آغاز بیماری آلزایمر است. اما قبل از اینکه به طور کامل دچار این بیماری شوید، هنوز فرصتی باقی است، تا به لطف برخی فعالیت ها و رعایت چند توصیه، پیشرفت این بیماری را کند کنید. می توانید از این راهنما پیروی کنید.
پیشگیری از مشکلات حافظه
با افزایش سن، حافظۀ ما روند بدتری را سپری می کند. بعضی مشکلات کم و قابل اغماض اند و بروز آنها با افزایش سن و پیری عادی است، برخی دیگر از نشانه های بیماری اختلال مشاعر مانند آلزایمر است. فراموش کردن نام فردی که هفتۀ گذشته ملاقات کرده اید، گم کردن کلیدها یا اشتباه رفتن راهرو مترو، رویدادهای کم اهمیت روزانه هستند که تا حدی طبیعی توصیف می شوند.
توصیه هایی برای پرورش حافظه
برای داشتن حافظه ای خوب: به روابط اجتماعی بپردازید و گسترش شان دهید
روش دیگری برای به کار انداختن مغز افزایش دادن فعالیت های اجتماعی است: ملاقات، بحث و گفتگو، سفر، نشست های فرهنگی، نامه نگاری …
ورزش کردن برای تقویت حافظه عالی است
یک فعالیت جسمی متعادل، به شرط منظم بودن کافی است. برخی به پیاده روی یا یوگا می پردازند و عده ای دیگر باغبانی یا ژیمناستیک را ترجیح می دهند. دیگر با خودتان است که کدام یک را انتخاب می کنید، اما واجب است که تحرک داشته باشید تا عروق مغزتان سالم بمانند. بنابراین، حافظه تان با یک تغذیۀ خوب و اکسیژن کافی بسیار کارآمدتر خواهد بود.
خواب خوب برای حافظۀ خوب
در هر سنی، خوابیدن باعث ذخیره شدن اطلاعات در مغز می شود. همچنین، حافظۀ خوب نیازمند خواب خوب است.
افسردگی، نگرانی و کاهش تمرکز بر حافظه تأثیر می گذارند.
برای داشتن حافظه ای قوی، الکل را کنار بگذارید یا میزانش را بسیار کم کنید!
الکل در دراز مدت باعث آسیب های مغزی و مختل شدن حافظه می شود.
مراقب خوراک تان باشید
برای فراهم کردن عناصر لازم برای عملکرد مطلوب مغز، رژیم غذایی باید متنوع و متعادل باشد.
برای محافظت از حافظه: یک جدول پزشکی منظم تهیه کنید
فشارخون بالا، کلسترول و اضافه وزن عواملی هستند که حتماً آزاردهنده و تأثیرگذارند زیرا این عوامل باعث بیماری های قلبی و عروقی می شوند، بیماری های قلبی و عروقی با منشأ اختلالات عروقی، هم به نوبۀ خود باعث بروز آسیب های مغزی می شوند.
مراقب بینایی و شنوایی تان باشید
با افزایش سن، ممکن است که بینایی و شنوایی کاهش یابد. هنگامی که بینایی ضعیف شود تمایل به فعالیت هایی نظیر مطالعه، حل جدول های متقاطع و کارهای دستی کم می شود. از سوی دیگر، کم شنوایی هم ممکن است انزوا و تنهایی را برای فرد به همراه داشته باشد.