هم بازی شدن آل پاچینو و سوزان ساراندون در «دلالی بازرگانی»

«آل پاچینو»، بازیگر نام دار سینمای آمریكا در فیلمی با موضوع سهام بورس و واسطه‌گری مالی نقش‌آفرینی خواهد كرد.

به گزارش خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، «آل پاچینو» در جدیدترین پروژه فیلم خود نقش مقابل «سوزان ساراندون» و «اوا گرین» را در فیلمی به‌نام «دلالی بازرگانی» بازی خواهد كرد.

به گزارش اسكرین دیلی، این فیلم به كارگردانی «نیكلاس جاركی» كه نگارش فیلم‌نامه را نیز برعهده دارد، از اوایل بهار سال آینده مقابل دوربین خواهد رفت.

«سوزان ساراندون» كه در آخرین فیلم خود «وال استریت؛ پول هرگز نمی‌خوابد» مقابل دوربین «اولیور استون» رفت، در سال 1995 برای فیلم «پیاده‌روی مرد مرده» موفق به كسب جایزه اسكار بهترین بازیگر زن شد. وی چهاربار نامزد جایزه اسكار شده است، برای فیلم «مشتری» جایزه بهترین بازیگر زن بافتا را گرفت، در سال 1982 برای فیلم «طوفان» بهترین بازیگر زن جشنواره ونیز شد و از جشنواره‌های لوكارنو و سن‌سباستین جوایز یك عمر دستاورد سینمایی دریافت كرده است.

پاچینو با نام كامل «آلفردو جیمز پاچینو» و نام مستعار «سانی» متولد 25 آوریل 1940 در نیویورك است. ورود او به عرصه بازیگری را باید سال 1969 دانست.

در سال 1973 او در فیلم‌های مترسک و سرپیکو بازی کرد. در مترسک نقش آدمی سرگشته را داشت که در پی هویت خویش است و در سر پیکو نیز یک پاچینوی تمام عیار بود. وی در این فیلم نقش فرانک سر پیکو افسر پلیسی را بازی کرد که فساد افسران مافوق خود را افشا می‌کند. پاچینو در همان سال بار دیگر نامزد دریافت اسکار شد، اما باز هم این جایزه نصیبش نشد. با این حال منتقدان، جایزه گلدن گلوب را به سبب بازی در سر پیکو به وی اهدا کردند.

از دیگر بازی‌های چشمگیر پاچینو می‌توان به حضورش در فیلم‌های پدرخوانده 2 (1974)، بعد از ظهر سگی (1975) و عدالت برای همه (1979) اشاره کرد. پاچینو برای بازی در همه این فیلم‌ها نامزد اسکار شد ولی بدان دست نیافت. او می‌گوید: «من برای اسکار بازی نمی‌کنم، چون بازیگری عشق من است، عشقی که هرگز نمی‌توانم رهایش کنم».

او برای بازی در فیلم‌هایی چون کرامر علیه کرامر (1979)، اینک آخرالزمان و متولد چهارم جولای (1989) دعوت شد ولی او این پیشنهادها را قبول نکرد. هنگامی که کاپولا برای فیلم اینک آخرالزمان او را دعوت کرد، پاچینو در یک جمله پاسخ منفی به او داد: «من با تو به جنگ نخواهم آمد.»

از فیلم‌های معروف او در این دهه می‌توان به دیک تریسی، پدرخوانده (1990)، فرانکی و جانی (1991)، گلن گری گلن راس (1992)، راه کارلیتو (1993)، مخمصه (1995)، تالار شهر (1996)، وکیل مدافع شیطان، دنی براسکو (1997) و خودی (فیلم) (1998) اشاره کرد. اما برترین فیلم او در این دهه، بوی خوش زن در سال 1992 است که جایزه اسکار را برایش به ارمغان آورد. او در این فیلم ایفاگر نقش مرد نابینایی بود که عشق به همنوع را به بهترین شکل ممکن بیان می‌کند.

دهه1990 را برای باید دهه نوینی برای پاچینو دانست، زیرا او که پس از بازی در فیلم انقلاب (1985) مبتلا به ذات الریه شد و مدت چهار سال نیز از عالم سینما دور مانده بود، در فیلم دریای عشق (1989) بار دیگر خوش درخشید.
علاوه بر جایزه اسکار، جایزه گلدن گلوب نیز برای این فیلم از سوی منتقدان، به او اعطا شد. زمانی که نقش شیطان در فیلم وکیل مدافع شیطان (1997) را ایفا کرد، همه بزرگان، نامداران و تماشاگران سینما و مردم عادی او را نابغه خواندند.

در سال1996 از سوی انجمن گوتام جایزه ویژه یک عمر فعالیت هنری نصیبش شد و پیش از آن نیز از سوی فستیوال بین المللی فیلم سن سباستین اسپانیا، جایزه مشابهی به او اهدا شد.

او در سال 2002 در فیلم بی‌خوابی نقش یک کارآگاه را بازی کرد که در تعقیب یک قاتل حرفه‌ای است. تاجر ونیزی (2004) را باید بهترین فیلم او از سال 2000 به بعد دانست. آل پاچینو از 19 ماه اكتبر با نمایش تاجر ونیزی به صحنه تئاتر برادوی می رود.

رابرت دنیرو 67 ساله تاكنون در 80 فیلم سینمایی بازی كرده و افتخارات فراوانی به دست آورده است. وی در سال 1981 برای فیلم «گاو خشمگین» بهترین بازیگر مرد جوایز گلدن گلوب شد، در سال 1993 شیر طلای افتخاری جشنواره ونیز را گرفت، در سال 2000 جایزه یك عمر دستاورد سینمایی سن‌سباستین را گرفت و در سال 2008 جایزه مشاركت چشم‌گیر در صنعت سینما را از كارلووی‌واری دریافت كرد.

«دنیرو» در سال 1993 وارد دنیای كارگردانی شد و اولین تجربه فیلمسازی‌اش را با «یك داستان برانكسی» به‌دست آورد. دومین فیلم او در سال 2006 با نام «چوپان خوب» بود كه «آنجلینا جولی» و «مت دمون» در آن ایفای نقش داشتند.