ستاره‌های سینمای ایران چگونه وارد دنیای بازیگری شدند؟!

هانیه توسلی
جزو کسانی است که رشته تحصیلی اش با کاری که اکنون انجام می‌دهد، متناسب است. تحصیل کرده ادبیات نمایشی است و کار بازیگری را از تئاتر شروع کرده است تا بالاخره در فیلم کوتاه «روی جاده نمناک» به کارگردانی مهدی کرم پور، جلوی دوربین می‌رود. تست دادن او در دفاتر مختلف سینمایی آن قدر پیش رفت که تنها یک سال و نیم بعد از آمدنش از همدان به تهران، در مجموعه تلویزیونی «غریبه» بازی کرد.

 

او با «غریبه» دیده شد تا این که برای «شام آخر» جیرانی نامزد شد. توسلی رفته رفته بازیگر مطرحی شد. با «شب‌های روشن» موتمن جایزه برد و «وفا» و «میوه ممنوعه» او را بازیگر محبوب تلویزیونی مردم کرد. او هم جزو بازیگرانی است که ورودش به سینما منطقی بود و هیچ وقت سوال برانگیز نشد. توسلی در نخستین فیلم حامد بهداد، «آخر بازی» دستیار کارگردان بود.

پوریا پورسرخ نخستین پلان: سریال «فرار بزرگ»
خیلی‌ها ورود او به سینما را با نزدیکی اش به لطیفی موازی می‌دانند. خودش همه جا گفته زمانی که کار تئاتر می‌کرده در یک همایش سینمایی با محمدحسین لطیفی آشنا می‌شود و بعد از آن برای بازی در نقش فرهاد «فرار بزرگ» این کارگردان ظاهر می‌شود و البته اعتماد لطیفی به پورسرخ در آن حسابی دیده شد، «وفا» از لطیفی بود که تا مدت‌ها نقل روزنامه‌ها و مجلات عامه پسند شده بود.

 

به این‌ها باید «صاحبدلان» و «روز سوم» را هم اضافه کنید. فاصله زیاد بین کار و تحصیل پورسرخ با بازیگری، نخستین جرقه‌های شایعه سازی را در مورد حضور وی در سینما و تلویزیون ایجاد کرد. به هر حال فیزیولوژی گیاه و اصلاح آن، کمی‌ با هنرپیشه شدن فرق دارد، به هر حال درخشیدن او در «روز سوم» پای استعداد او را هم به میان کشید و خیلی از سر و صداها خوابید.

حسام نواب صفوی نخستین پلان: فیلم «اعتراض»
با این که او با نقش کوچکی جلوی دوربین «اعتراض» وارد سینما شد و بعد از آن با سریال «بازگشت به خانه» دیده شد، اما خودش همیشه از «کیف انگلیسی» به عنوان نخستین فیلمش یاد می‌کند. حرف و حدیث‌های رنگ و وارنگ در مورد صفوی کم نبوده و نیست اما اگر حرف‌های خودش را ملاک قرار دهید، می‌بینید که بازیگری را در خود ذاتی می‌داند و می‌گوید که برای ورود به سینما زحمت کشیده است.

 

او دوره ای هم شاگرد ضیاءالدین دری بوده است. با تمام این اوصاف، همان کسی است که خیلی‌ها می‌گویند عمل‌های جراحی که روی صورتش کرده، برای بیشتر شدن شباهتش به الویس پریسلی و نقش گرفتن از یکی از کارگردان‌های بنام ایران بوده است. در مورد او کافی است به یاد بیاورید که نخستین تجربه جلوی دوربینش در جمع چند جوان در رستوران در فیلم «اعتراض» کیمیایی بود، جمعی که همگی برای نخستین بار بود که بازی می‌کردند.

لاله اسکندری نخستین پلان: فیلم کوتاه «بازیگر فیلم زن لر»
لاله اسکندری وقتی خیلی بچه بود جلوی دوربین ظاهر شد. عمویش کارگردان و فیلم نامه نویس بود و وقتی او 5 ساله بود، جلوی دوربین فیلم 8 میلی متری عمویش رفت تا جرقه بازیگر شدن به سرش بیفتد. چند سال بعد هم در فیلم کوتاه «بازیگر فیلم زن لر» از روح انگیز ساقی نژاد بازی کرد و پایش به سینما و تلویزیون باز شد؛ هرچند درس خواندن او در دانشکده هنر و معماری هم او را به فضاهای هنری نزدیک کرد. سال 78 برای اسکندری سال دیده شدن بود؛ یک نقش کوتاه در «متولد ماه مهر» کافی بود تا لاله اسکندری جا پایش را در سینما محکم کند.

دانیال عبادی نخستین پلان: فیلم «غیرمنتظره»
از آن بازیگرهایی است که ورودش به سینما، جار و جنجال داشته و دارد. خیلی‌ها اسم او را در فهرست کسانی که با حساب و کتاب مالی وارد سینما شده اند، می‌نویسند اما خود عبادی، شهاب حسینی را عامل ورودش به سینما می‌داند. از نظر عبادی، تقدیر این بوده است که او بازی کند.

ترانه علیدوستی نخستین پلان: من ترانه 15 سال دارم
او حالا بازیگر توانای سینماست. ترانه از طریق کلاس‌های بازیگری وارد سینما شد. دبیرستانی بود که در کلاس‌های امین تارخ ثبت نام کرد و با معرفی او به صدرعاملی برای نقش ترانه پرنیان، انتخاب شد؛ نقشی که او را در نخستین حضور سینمایی اش به سیمرغ بلورین بهترین بازیگر نقش اول زن رساند. جالب این جاست که هنوز هم در کلاس‌های بازیگری امین تارخ، فیلم نخستین تست بازیگری ترانه برای تازه واردها پخش می‌شود.