این شرکت با عرضه نمونههای اولیه، این محصول را رونمایی کرد. این عینک که Project Glass نام دارد، میتواند برای امور روزمره بهکار رود و وابستگی به فناوری را روز به روز بیشتر کند.
فناوری واقعیت افزوده پدیده جدیدی نیست. در حال حاضر تلفنهای هوشمند اولین واسط هایی به شمار میرود که به نرمافزارهایی مجهز شده است که بهصورت لحظهای دنیا را با اطلاعات جدید نشان میدهد.
این عینک البته این فناوری را وارد مرحله جدیدی میکند ؛ چرا که با تشخیص صدا فعال میشود (البته هنوز این فناوری کامل نشده است) میتواند تماسهای ویدئویی و صوتی برقرار کند و با مشاهده مکانهای مختلف، اطلاعات گوناگونی را به شبکههای اجتماعی ارسال کند.
سیستم نقشه و راهیابی، وضعیت آب و هوا، یادآوری قرارهای ملاقات و … از دیگر قابلیتهای این عینکهاست.
این عینک در واقع یک دستیار کاملا شخصی است (همانند سیری، سیستم تشخیص گفتار گوشیهای آیفون
4S اپل) با این تفاوت که رابط شما و دستگاه صدا نیست و عناصر واقعیت افزوده بهعنوان واسط عمل میکند. با معرفی این عینکها از سوی گوگل، شایعاتی بر سر زبانها افتاده است مبنی بر این که این عینکها تا پایان سال 2012 به قیمت 250 تا 600 دلار عرضه خواهد شد.
گوگل به جز انتشار ویدئویی ، هنوز اطلاعات بیشتری از شیوه و زمان تولید منتشر نکرده است.
این عینک که به احتمال زیاد، به پرسرو صدا ترین محصول سال 2012 تبدیل خواهد شد، از هوش مصنوعی بهعنوان موتور اصلی خود استفاده میکند.
در ویدئویی که گوگل منتشر کرده ، نمایشگر کوچکی درون عینک تعبیه شده است که اطلاعات لازم را نشان میدهد و صاحب عینک میتواند از طریق آن، به قرار ملاقات گذاشتن با دوستان، مسیریابی در شهر، یافتن کتاب در فروشگاه و حتی ایجاد ویدئو کنفرانس بپردازد. این عینک در حقیقت به جز این نمایشگر کوچک، دیگر هیچ لنزی ندارد.
این نمایشگر در حقیقت همان کاری را میکند که امروزه تلفن هوشمند انجام میدهد یعنی یافتن و به اشتراک گذاری اطلاعات.
اما این ویدئو نشانههایی از سیستم هوشمند نرمافزاری پشت سر آن را نشان میدهد که در واقع میتواند به بهبود تصمیمگیریها منجر شود.
هر چند هنوز اطلاعات دقیقی از این دستگاه منتشر نشده است، اما همانطور که از این ویدئو بر میآید، Project Glass، همانند اپل سیری با تشخیص گفتار کار میکند.
در صفحه گوگل پلاس درباره این محصول آمده است که این سختافزار جدید، باعث میشود افراد بیشتر و بیشتر به دنیای واقعی توجه کنند.
بابک پرویز، استیو لی و سباستین ثرون، سه کارمند آزمایشگاههای Google X در این صفحه نوشتهاند: «این دستگاه برای جستجو و به اشتراکگذاری خاص هر فرد است. ما گمان میکنیم فناوری باید در خدمت انسان باشد و وقتی به آن نیازی نیست، از سر راه فرد کنار برود.»
در یکی از صحنههای ویدئوی منتشر شده، صاحب عینک لحظهای مکث میکند و با فشاردادن یک دکمه، تصویری از یک پوستر را برای خودش میفرستد و دیگر گوشی موبایل خود را از جیبش درنمیآورد.
این دمو همچنین نشان میدهد که نرمافزار عامل این عینک از موقعیت آگاهی دارد و اطلاعات مسیریابی لحظهای را در اختیار صاحبش قرار میدهد.
یکی دیگر از اعضای Google X که در این پروژه نیز حضور دارد، ترون نام دارد. او در پروژه ماشینهای بدون راننده گوگل نیز فعالیت کرده است.
مایکل لیبهولد، محقق ارشد موسسه فیوچر در مصاحبه با نیویورک تایمز عنوان کرده است: «این عینکها گوگل را جلوتر از اپل قرار میدهد؛ چرا که علاوه بر تیم متخصصی که گوگل در اختیار دارد، منبع بزرگی از دادهها نیز در اختیار این شرکت است.»
در اختیار داشتن این عینکها، میتواند تاثیر مهمتری بر زندگی بشر داشته باشد؛ چرا که امور مهمتری از جمله یافتن آنلاین دوستان و نقشهیابی در این عینک به کار گرفته میشود.
به عنوان مثال، داشتن نمایشگر در لحظه میتواند برای تشخیص بیماریها به پزشکان کمک کند. هر چند که نمایشگر این عینکها از تلفنهای همراه کوچکتر است، اما اگر اطلاعات را در زمان مناسب و به اندازه عرضه کند و دادههای پیچیدهتری همچون دیاگرام را به تصویر بکشد، بسیار مفید خواهد بود.
بابک پرویز، یکی دیگر از اعضای این تیم، متخصص بیونانوتکنولوژی است که از دانشگاه واشنگتن فارغالتحصیل شده است.
او سال 2009 مقالهای در IEEE Spectrum بهچاپ رساند که نشان میداد چطور لنزهای مجهز به واقعیت افزوده میتواند با بیوسنسورها ترکیب شود تا اطلاعاتی از جمله سطح قند خون را از مایعات چشم به دست بیاورد.
در آینده نزدیک، هواداران فناوری احتمالا برای آزمایش این عینک صف خواهند بست. اما عده فراوانی هستند که از نامطمئن بودن این سیستم در هراسند.
اپل نخستین شرکتی بود که اولین قدمهای هوش مصنوعی در زندگی عادی مردم را برداشت و با بهکارگیری سیری در آیفونها، نشان داد یک دستیار دیجیتال چطور میتواند کارهای ساده را انجام دهد و راهحل دیگری برای تایپ یا نوشتن باشد.
عینکهای گوگل حالا این دستاورد را وارد مرحله جدیدی میکند و آن را به یک دستگاه پوشیدنی تبدیل میسازد.