قطعا. اختلالهای هورمونی، بیماریهای متابولیك و داخلی، هیجانها و ناراحتیهای عصبی از علل ریزش موها هستند و در کنار عوامل ارثی و نژادی مطرحاند. درواقع فرد با انجام این بررسیها و صرف هزینه برای تغذیه خوب، خرید و مصرف مکمل مناسب جنس و سن خود و انجام ورزشهای مناسب میتواند در هزینههای خانواده صرفهجویی کند. در اغلب موارد ریزش مو اولین علامت این بیماریهای داخلی نیست و بیانگر این است که فرد به علایم بدن خود اهمیت نداده و درمان نکرده که کارش به این جا رسیده است.
با اینهمه، نمیتوان برای جلوگیری از ریزش موی ارثی کاری کرد.
البته درمانهایی وجود دارد اما طاسی آندروژنیك شایعترین علت ریزش موهاست و با نازك شدن ارثی موها و طاسی سر در مردان و زنان، خودش را نشان میدهد. نازك شدن موها معمولا در هر دو جنس بین سنین 12 تا 40 سالگی شروع میشود و حدود نیمی از جمعیت بعد از 50 سالگی دچار درجاتی از آن هستند.
در مردانی كه از قبل استعداد ژنتیكی ابتلا به این حالت را دارند، این حالت خیلی زود و از اواخر دوران بلوغ شروع میشود. تنها کاری که میکنیم، تجویز داروهایی است که مانع اثر هورمون روی مو شود. درمان تایید شده ریزش موی آندروژنیک در مردان محلول موضعی ماینوکسیدیل 2 یا 5 درصد و قرص فیناستراید 1 میلی یا قرص دوتاستراید 5/0 میلیگرمی است.
این درمانهای دارویی چقدر موثرند؟
درمانهای دارویی در صورتی که اوایل شروع ریزش مو تجویز شوند، در اغلب موارد به خوبی میتوانند ریزش مو را کنترل کنند چون مانع از بین رفتن کامل فولیکولهای مو میشود اما در صورتی که فولیکولها در اثر پدیده مینیاتوریشدن کامل از بین رفته باشند، بهترین درمان دائمی و طبیعی برای پر کردن مناطق بدون مو جراحی پیوند مو است خیلی مواثر است.
پس برای تشخیص مشکل در کسی که ریزش موی ارثی دارد خیلی زود باید مراجعه کرد؟
بله، منطقیترین کار در درمان این بیماری مشاوره با متخصص پوست و استفاده مرتب از داروهاست. ریزش مو در برخی موارد خیلی زودرس شروع میشود، پیشانی و شقیقهها در برخی از جوانان حوالی سن 20 سالگی شروع به خالی شدن میكند و این ریزش مو و پس رفتن خط مو در صورت فرد، او را نسبت به سن واقعی پیرتر نشان میدهد. با این حال، من اغلب به بیماران میگویم باید بسیار خوشحال باشیم که در زمانی زندگی میکنیم که انواع درمانهای دارویی و جراحی برای ریزش مو وجود دارد و میتوانیم کامل ریزش مو را درمان کنیم.