استفاده از داروهای گیاهی به لحاظ ارزانی، در دسترس بودن و آسانی مصرف، در جهان و خصوصاً كشورهای در حال توسعه رو به افزونی یافتهاند. همگام با افزایش مصرف و عرضه آنها، عوارض جانبی سوئی خصوصاً در موارد مصرف بیرویه و بدون نظارت پزشكان به سراغ بیماران خواهد آمد، بنابراین این باور و نگرش كه داروی گیاهی كاملاً بیخطر و بیعارضه بوده و بدون نظر پزشك در هر شرایط قابل استفاده میباشد، زیر سؤال میرود.
بیماریهای پوستی از آنجائیكه اغلب به درمانهای طولانی نیازمندند و بیماران را دچار اضطراب و تنش ناشی از قابل رؤیت بودن آنها، مینمایند، بیشتر از سایر بیماریها در معرض مواجهه با گیاهان داروئی قرار دارند. رایجترین طرز مصرف گیاهان در بیماریهای پوست، به شكل موضعی (Topical) میباشد و مالش مواد و عصاره گیاهی در سطح پوست گاهاً منجر به حساسیتهای تماسی و تحریكات موضعی و حساس شدن در برابر آفتاب و اشعه ماورای بنفش میگردد.
به عنوان مثال مركبات و آویشن كه دارای مواد روغنی به نام Essential Oils هستند میتوانند ایجاد اگزمای تماسی آلرژیك در مناطق تحت درمان بویژه صورت، پلكها و اطراف دهان نمایند. صمغ گیاه آلوئهورا كه در اگزماها و جراحات سطحی و التهابات پوستی كاربرد درمانی داشته، میتواند ایجاد درماتیت تماسی آلرژیك نماید و در زخمهای عمقی نیز اگر مصرف گردد، التیام آنها را به تأخیر میاندازد و میتواند مضر باشد و خطر دارد.
در ساقه و برگ برخی از گیاهان كه با كودهای حاوی آرسنیك تغذیه شدهاند، عنصر آرسنیك تجمع مییابد و میتواند در دراز مدت برای مصرف كنندگان آنها، ایجاد مسمومیت و حتی سرطان پوست یا ریه نماید.موردی دیگر از عوارض سو جانبی ناشی از گیاهان، مصرف مقادیر زیاد شاهبلوط هندی (Horse Chestnut) بدلیل دارا بودن موادی كه محرك سیستم ایمنی هستند، ایجاد لوپوس مینماید و یا مصرف افدرا (Ephedra) كه در قرصهای لاغری از آن استفاده میگردد،
ایجاد عوارض قلبی و حتی مرگ مینماید.برخی از گلها و فرآوردههای گیاهی خواص هورمونی دارند به عنوان مثال جینسنگ (Ginseng) خواص استروژنی دارد و در خانمها میتواند اختلالات قاعدگی و حساسیت پستانها و اضطراب روحی ایجاد كند.اینها اشاراتی مختصر به عوارض عدیده ناشی از مصارف بیرویه و كنترل نشده پارهای از گیاهان داروئی بوده است.