لازم است که حتما اول یکی پا پیش بگذارد. بنابراین بهتر است در این راه، من کمی صبر و پشتکار به خرج بدهم. مطمئنا او روزی از این بابت سپاسگزارم خواهد شد.
2-به تفاوت هایش احترام می گذارم
هدف، نه برتری جویی است و نه تعیین این که کدام یکی "بهتر" است. فقط و فقط درک کردن اوست برای رسیدن به تفاهم پایدار.
3-می پذیرم که او قلمروهای خاص خودش را دارد
درک دیگری برای برقراری ارتباط بهتر با او و دوست داشتن، به معنی هجوم به تمامیت ارضی اش نیست. بلکه برعکس، با رها کردن او برای ابراز وجود است که می توان به حقیقت وجودی اش دست یافت و درکش کرد.
4-قبول می کنم که هرگز او را به طور کامل نخواهم شناخت
ما حتی در شناخت خودمان هم مشکل داریم، چطور می توان تصور کرد که روزی بتوانیم همسرمان که از جنس ما نیست را به طور کامل بشناسیم؟
5-از او می خواهم در مورد رفتارهایی که سر درنمی آورم، توضیح دهد
زنان به شدت محتاج تبادل کلامی با نزدیکانشان هستند. وقتی مردی در این راه پیشقدم می شود، آنها به شدت تحت تاثیر قرار می گیرند و محبت خود را نثار همسرشان می کنند.
6-گوش کردن را یاد می گیرم
گوش کردن بزرگترین تفاوت اختلاف آفرین بین زنان و مردان است. مردها بیشتر روی رفتار و زنان روی گفتار و کلام تمرکز می کنند. خانم ها بیشتر دوست دارند یک گوش شنوا برای حرف هایشان داشته باشند تا این که صرفا راه حل به آنان پیشنهاد شود.
7-وقتی از من درخواست کند به او راه حل پیشنهاد می کنم
اگر بپذیریم که اول پای درد دل زنان بنشینیم، همین ابراز علاقه ما به گوش کردن، آنها را آرام می کند و کمک بزرگی است برای این که وارد مرحله بعدی یعنی عمل، بشوند. احتمالا در این وقت است که می توانند به توصیه ها و راه حل های پیشنهادی مردها گوش دهند.
8-با او همدردی می کنم
9-از گفتن جملاتی مثل: "مهم نیست!" جدا خودداری می کنم
10-می پذیرم که با دوستانش روابط صمیمانه ای داشته باشد
11-تشکر می کنم
12-راحت درباره دغدغه ها و مشکلاتم صحبت می کنم
13-هرازگاهی او را غافلگیر می کنم
14-برایش وقت می گذارم
15-در دلربایی کردن هایش با او همبازی می شوم