لباس غوّاصی چه زمان ساخته شد ؟

انسان از زمانهای گذشته همواره سعی داشته است دنیای مرموز و تاریک آبهای عمیق دریاها و اقیانوسها را کشف کند. بنابراین لوازم و تجهیزات غوّاصی، مدام در حال تکمیل و تغییر بوده است.

نخستین لباس غوّاصی مفید و قابل استفاده در سال 1819 میلادی توسط یک دانشمند آلمانی به نام «آگوستوس سایب» طراحی شد. این لباس عبارت بود از یک کلاه فلزی که به یک لباس چرمی ضدّ آب متّصل می شد. لوله ای که از کلاه فلزی بیرون می آمد، با مخزن هوا در ارتباط بود.

 

سایب در سال 1830 میلادی لباس غوّاصی دیگری را طراحی و تکمیل کرد که دارای دریچه های هوا بود. با وجود پیشرفتهای بسیاری که از آن زمان تاکنون در زمینه ی ساخت لباس های غوّاصی صورت گرفته است طرح اولیه ی تمامی آنها بر پایه ی لباس های غوّآصی ساخت آگوستوس سایب است.

لباسهای غوّاصی مخصوص آبهای عمیق، دارای هفت قسمت عمده اند که عبارت از:

 

1) یک پمپ هوا که هوا را به طرف پایین می کشد و در اختیار غوّاص قرار می دهد،

 

2) یک کلاه مخصوص که معمولاً از جنس فولاد است و در جلو آن شیشه ای نصب شده است،

 

3) یک لباس ضدّ آب انعطاف پذیر،

 

4) یک لوله ی هوای انعطاف پذیر که در برابر فشار زیاد زیر آب مقاوم است،

 

5) یک جفت پوتین مخصوص و سنگین که پاهای غوّاص را روی بستر دریا نگاه می دارد،

 

6) وزنه های سربی که به ناحیه ی سینه و پشت متّصل می شوند و از غوطه ور شدن غوّاص در سطح آب جلوگیری می کنند و

 

7) یک طناب نجات که به غوّاص امکان می دهد با تکان دادن آن با سطح آب ارتباط برقرار کند. به طور مثال یک بار تکان دادن آن ممکن است به معنی خطر و غیره باشد.

فشار آب، یکی از مشکلات عمده ی غوّاصی در آبهای عمیق است. هر چه غوّاص بیشتر در آب فرو رود، فشار آب اطرافش بیشتر می شود. بنابراین هوایی که در اختیار غوّاص قرار می گیرد باید به او اجازه دهد که به راحتی تنفّس کند و با فشار آب خارج نیز متناسب باشد.

در گذشته غوّاصان به هنگام شنا در آبهای عمیق از هوای معمولی حاوی نیتروژن برای تنفّس استفاده می کردند. این کار بسیار خطرناک است؛ چرا که اگر فشار خیلی زیاد شود، نیتروژن در خون حل می شود. وقتی غوّاص به سطح آب می آید، فشار به سرعت به حالت عادی باز می گردد؛ در نتیجه نیتروژن موجود در خون به صورت حباب درمی آید. این حالت موجب بیماری دردناکی می شود که حتی می تواند منجر به مرگ شود. امروزه غوّاصان برای تنفس از مخلوط اکسیژن و هلیم استفاده می کنند. هلیم در خون حل نمی شود؛ بنابراین استفاده از آن ایمنتر است.

در سالهای اخیر، غوّاصی به یک ورزش محبوب تبدیل شده است، به علاوه در سایر زمینه ها نیز استفاده های بسیاری از آن می شود. مهندسان هنگام ساخت و تعمیر پل ها از همکاری غوّاص ها استفاده می کنند. غوّاصان زندگی گیاهی و جانوران را در اعماق آب ها مورد مطالعه و بررسی قرار می دهند. آنها می توانند در یافتن اجساد غرق شده، گنجینه های مدفون در بستر دریاها، کشتی های غرق شده و غیره بسیار موثّر باشند.

منبع:کتاب چرا،چطور،چگونه؟