بنابراین نکته مهم در درمان این بیماری، پیش از تجویز دارو، تشخیص دقیق علت ریزش مو بوده و با توجه به نوع و علت بیماری، برنامه درمان افراد متفاوت است. منطقیترین کار برای درمان این بیماری، مشاوره با یک متخصص پوست و مو است.
پزشک متخصص با بررسی تاریخچه طبی بیمار، معاینه سر و انجام بعضی از آزمایشهای خونی برای بررسی وضعیت هورمونها و تشیخص بیماریهای داخلی که موجب ریزش غیرطبیعی مو میشوند، میتواند علت دقیق ریزش مو را تشخیص دهد.
اگر علت آن بیماریهای داخلی مانند دیابت، تیروئید، تخمدان پلیکیستیک، کمخونی و… باشد، کنترل دقیق بیماری میتواند ریزش مو را برطرف کند. رایجترین علت ریزش مو در مردان، آندروژنیک (هورمونی) است که هورمون مردانه اندروژن و استعداد ژنتیکی فرد 2 عامل اصلی در این نوع ریزش مو به حساب میآیند.
درمان تاییدشده ریزش موی آندروژنتیک در مردان، استفاده از محلول موضعی مینوکسیدیل 2 درصد یا 5 درصد و قرص فیناستراید 1 میلیگرم است.
درمانهای دارویی در صورتی که اوایل شروع ریزش مو تجویز شوند، در اغلب موارد به خوبی میتوانند ریزش مو را کنترل کرده و از تخریب کامل فولیکولها جلوگیری کنند ولی در صورتی که فولیکولها به طور کامل از بین رفته باشند، این درمانها موجب رشد موهای نازک و کُرکمانند میشوند و در صورتی که درمان قطع شود، موهای درآمده هم میریزند. بنابراین در این حالت، بهترین درمان دایمی و طبیعی برای پر کردن مناطق بدون مو، جراحی پیوند مو است.
مینوکسیدیل تنها دارویی است که به صورت موضعی موجب رشد مو میشود و به فُرم محلولهای 2 درصد و 5 درصد موجود است و در اغلب اوقات، بعد از 6 ماه استفاده، اثرات آن نمایان میشود. مردانی که در اوایل شروع ریزش مو هستند، مردانی که حداکثر منطقه طاسی آنها کمتر از 10 سانتیمتر مربع باشد و کسانی که پیش از مصرف دارو تراکم موهایشان حداقل 20 تار مو در هر سانتیمتر مربع باشد، به این دارو بهتر جواب میدهند.