پیامک هایی در وصف امام صادق

ایران ناز: با عرض تسلیت به مناسبت شهادت جانگداز رئیس مذهب شیعیان، امام جعفر صادق(ع) به خدمت با سعادت حضرت ولیعصر امام زمان(ع) و نائب برحقش امام‌المسلمین حضرت آیت‌الله خامنه ای (حفظه الله) و شما شیفتگان مکتب اهلبیت سلام الله علیهم اجمعین، اشعاری را  بدین مناسبت تقدیم می کند.

 

.

.

.

(1)

دارد ميان هيئت خود گريه ميكند

با اهل بيت عصمت خود گريه ميكند

 

با داغ ِ هَتك حرمت خود گريه ميكند

دارد براي غربت خود گريه ميكند

 

آتش گرفت خانه اش اما سپر نداشت

بين ِچهار هزار نفر يك نفر نداشت

 

مشعل به دستها وسط خانه ريختند

يك عده بي هوا وسط خانه ريختند

 

اموالِ خانه را وسط خانه ريختند

جمع ِحسودها وسط خانه ريختند

 

بين نماز بود و مجالش نداده اند

حتي امان به اهل و عيالش نداده اند

 

بين هجوم بي خبر و يادِ مادر است

ديوارهاي شعله ور و يادِ مادر است

 

تنها ميان درد سر و يادِ مادر است

افتاده است پشت در و يادِ مادر است

 

شكر خدا خميده به ديوار و در نخورد

بال و پرش به تيزي مسمار و در نخورد

 

اين پير ِسالخورده عصا بر نداشته

آرام تر هنوز عبا بر نداشته

 

نعلين خويش را به خدا بر نداشته

شيخ ِ حرم عمامه چرا بر نداشته

 

او را كشان كشان وسط كوچه ميكِشند

در پيش اين و آن وسط كوچه ميكِشند

 

اين غُصه را به نام مدينه سند زدند

بر آه آهِ خستگي اش دستِ رد زدند

 

در كوچه ها چقدر به آقا لگد زدند

ميگفت نام فاطمه و حرف بد زدند

 

از بس دويده خميده شده، بي رمق شده

اين پير ِمردِ غمزده خيس ِ عرق شده

 

گيرم خميده در بر انظار رفته است

پاي برهنه از سر بازار رفته است

 

گيرم به پاي هر قدمش خار رفته است

با دستِ بسته مجلس اغيار رفته است

 

شكر خدا كه پيرهنش پا نخورده است

در زير چكمه ها دهنش پا نخورده است

(جواد پرچمي)

 

(2)

حتي در آن لحظه كه جسمش نيمه جان است

آقا به فكر ساعت و وقت اذان است

 

او سنگِ ما را نيمه شب بر سينه ميزد

آقاي ما از بس كه خوب و مهربان است

 

اين پيرمرد از اين شهر خيري نديده

اما هميشه او به فكر ديگران است

 

يك آب خوش از حلق او پايين نرفته

در خانه اش هم او اسير دشمنان است

 

اصلاً به فكر آتش ِ مويِ خودش نيست

ناراحتي او براي اهل خانه ست

 

اي كاش دنبالش يكي ديگر بيايد

زيرا كه اين نامرد خيلي بد دهان است

 

حتي برايش راه رفتن هم مُضِرَست

پاهاي او داراي دردِ استخوان است

 

حالا تو او را پشت مركب ميكشاني

آخر ببين كه خون ز پاهايش روان است

 

آنقدر دستش را كشيدي تا زمين خورد

ميخواهد او برخيزد اما ناتوان است

 

ناراحتي ِ او كه از دردِ خودش نيست

اشكش براي زجرهاي كاروان است

 

با اين نفس ها كه به سختي در مي آيند

ذكر ِ لبش اي واي ، اي واي عمه جان است

 

در روز هم بايد به دنبالش بگرديم

آنقدر كه اين قبر بي نام و نشان است