موتور خودروهای فرمول 1 یکی از پیچیدهترین و مدرن ترین ساختههای مهندسی هستند. باور ندارید؟! پس موارد زیر را در نظر بگیرید. دور موتور این پیشرانهها به بیش از 18000 دور بر دقیقه میرسد که 3 برابر یک خودروی متداول و 2 برابر بیشتر از سوپر اسپرتهای ساخت فراری و مکلارن است.
شتاب وارد شده به هرکدام از پیستونهای پیشرانههای V8 و 4/2 لیتری این خودروها به حدود 7000 G (شتاب گرانش زمین) میرسد و هر پیستون در بالاترین دور (18000 RPM) در حدود 300 مرتبه در یک ثانیه کورس سیلندر را طی میکند. تلورانس (فاصله مجاز) بین قطعات داخلی پیشرانه آنچنان اندک است که امکان حرکت و روشن شدن پیشرانه در حالت سرد وجود ندارد.
از این رو روغن داغ و آب گرم به درون پیشرانه پمپ میشود تا امکان حرکت قطعات پس از انبساط حرارتی مهیا شود و سپس پیشرانه به وسیله استارت خارجی، روشن میشود. تا فصل 2003 عمر مفید یک پیشرانه فرمولاوان تنها در حدود 2 ساعت شرایط مسابقه بود، به لطف تغییرات قوانین این رقم در مورد پیشرانههای مورد استفاده در فصل 2013 به حدود 10 ساعت افزایش یافته است.
این در حالی است که پیشرانه تولید انبوه خودروهای جادهای در حدود 20 سال عمر میکنند که این واقعا خوب است. 200 کانال، اطلاعات خروجی از 150 سنسور را جمعآوری میکنند و این اطلاعات در هنگام پیت استاپ با سرعت 1/3 گیگابایت در ثانیه به رایانههای مهندسین تیم منتقل میشوند.