اگر ما به مسئله از این زاویه نگاه کنیم که هرچیزی زمان و فصل معینی دارد و اگر از زمانش بگذرد شادابی و تازگی خود را از دست میدهد ازدواج هم همینطور است. چنانچه پیامآور اسلام میفرماید که هنگامی که دختران به سن رشد رسیدند مقدمات ازدواج ایشان را فراهم کنید والا مانند میوههای مانده بر درخت دچار آسیب میشوند.
ما باید جامعه و مناسبات اجتماعی را در جهت به سامان کردن امر ازدواج قرار دهیم نه اینکه به این مناسبات اجازه به تاخیر انداختن آن را بدهیم چون نیاز جنسی از نیازهای اولیه بشر است و سرکوب آن باعث یک مجموعه استرسها و فشارهای روانی میشود به همین خاطر باید به راهکارها و راهحلهای این معضل اندیشید. مثلا ازدواج را در دوران دانشجویی باید با حمایت اقتصادی خانوادهها و البته حمایت اساسی دولت ترویج کرد و باتوجه به پتانسیلهای فرد شرایط ازدواج را فراهم کنیم.
ثروتمندان نیز میتوانند به عنوان امری نیکو موجبات ازدواج جوانان را از طریق شایسته فراهم آورند نه اینکه بگوییم چون ازدواج نیازمند شرایطی مانند اشتغال و درآمد است آن را به تاخیر بیندازیم.
به تاخیر انداختن ازدواج آن هم برای مدت طولانی میتواند مشکلاتی را برای جامعه ایجاد کند که از آن جمله میتوان به روابط آسیبزای دختر و پسر اشاره کرد. اگر ازدواج به هنگام صورت گیرد میتواند آرامش را برای زوجین به ارمغان آورد و از ناهنجاریهای رفتاری مانند پرخاش و تندخویی جلوگیری کند نکته ی ظریفی است.