در آثار شاعران سدهی سوم و چهارم هجری، شهید بلخی و همینطور رودکی سمرقندی که با لقب «پدر شعر فارسی» شناخته شده، بیتها و اشارههای ستایشآمیزی دربارهی امام علی (ع) دیده میشود. با این حال، شعری که کسایی مروزی، شاعر قرن چهارم یا پنجم، دربارهی امام علی (ع) سروده، از نخستین شعرهایی است که در آن به شکل مفصل به ستایش این امام معصوم پرداخته شده است:
مدحت کن و بستای کسی را که پیمبر / بستود و ثنا کرد و بدو داد همه کار
آن کیست بدین حال و که بوده است و که باشد / جز شیر خداوند جهان، حیدر کرار؟
این دین هدی را به مثل دایرهای دان / پیغمبر ما مرکز و حیدر خط پرگار
علم همه عالم به علی داد پیمبر / چون ابر بهاری که دهد سیل به گلزار