اعمالی برای رفع بد یمنی در ماه صفر

درباره این ماه اینگونه آمده است؛ آگاه باش كه اين ماه معروف به نحوست و بد يمنى است و براى رفع نحوست و بد يمنى چيزى بهتر از صدقه دادن و خواندن دعاها و استعاذات‏ وارده نيست و چنانچه كسى بخواهد از بلاهاى نازله اين ماه محفوظ بماند، چنان‏كه محدث فيض و غير او فرموده‏ اند، هر روز 10 مرتبه بخواند:

 

يَا شَدِيدَ الْقُوَى وَ يَا شَدِيدَ الْمِحَالِ يَا عَزِيزُ يَا عَزِيزُ يَا عَزِيزُ ذَلَّتْ بِعَظَمَتِكَ جَمِيعُ خَلْقِكَ فَاكْفِنِي شَرَّ خَلْقِكَ يَا مُحْسِنُ يَا مُجْمِلُ يَا مُنْعِمُ يَا مُفْضِلُ يَا لا إِلَهَ إِلا أَنْتَ سُبْحَانَكَ إِنِّي كُنْتُ مِنَ الظَّالِمِينَ فَاسْتَجَبْنَا لَهُ وَ نَجَّيْنَاهُ مِنَ الْغَمِّ وَ كَذَلِكَ نُنْجِي الْمُؤْمِنِينَ وَ صَلَّى اللَّهُ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ الطَّيِّبِينَ الطَّاهِرِينَ:

 

اى سخت نيرو و سخت كيفر،اى عزيز،اى عزيز،اى عزيز، همه آفريدگانت در برابر عظمت خوار گشته،مرا از شهر آفريدگانت كفايت كن، اى نيكوكار، اى زيباكار، اى نعمت‏ بخش، اى افزون‏ كن، اى كه معبودى جز تو نيست، منزهى تو، من از ستمكارانم، پس دعايش را مستجاب كرديم و او را [اشاره به رهايى حضرت يونس از دل ماهى] از اندوه نجات داديم و اينچنين مؤمنان را نجات مى‏ دهيم. درود خدا بر محمد و خاندان پاك و پاكيزه‏ اش.

 

سيد ابن طاووس براى هلال اين ماه دعايى روايت كرده است:

روز اوّل: در سال سى‏ و هفتم جنگ صفين در گرفت و در اين روز در سال شصت‏ ويكم به قولى سر مبارك حضرت‏ سيدالشهدا(عليه السلام) را وارد دمشق كردند و بنى اميه آن روز را عيد قرار دادند و آن روزى است كه در آن غصه‏ ها تازه مى‏ شود.

كانت مآتم بالعراق تعدها        أموية بالشام من أعيادها
در عراق ماتمهايى بود كه آن را بحساب آوردند       بنى اميه در شام از عيدهاى خود

و در اين روز و به قولى در روز سوم، در سال صدوبيست‏ و يك زيد بن على شهيد شد.

 

روز سوم: سيد ابن طاووس از كتابهاى اصحاب ما اماميه نقل كرده است كه در اين روز خواندن دو ركعت نماز مستحب است كه‏ در ركعت اول سوره‏ هاى حمد و انا فتحنا و در ركعت دوم سوره‏ هاى حمد و توحيد خوانده و پس از سلام صد مرتبه صلوات و صد مرتبه اللّهمّ العن ال ابى سفيان و صد مرتبه استغفار بگويد، آنگاه حاجت خود را بخواهد.

 

روز هفتم: به قول شهيد و كفعمى و ديگران و از طرفى به قول شيخ كلينى و شيخ طوسى:در روز بيست‏ وهشتم در سال پنجاهم شهادت حضرت مجتبى عليه السّلام‏ واقع شد.[و در اين روز در سال 128 ولادت حضرت موسى بن جعفر(ع) در «ابوا» (منزلى بين مكه و مدينه) اتفاق افتاد.

 

روز بيستم: روز اربعين و به قول شيخ مفيد و شيخ طوسى روز بازگشت خانواده حضرت حسين(عليه السلام) از شام به مدينه و روز ورود جابر بن عبد الله انصارى به كربلا براى زيارت امام حسين(عليه السلام) است و جابر نخستين زائر آن حضرت پس از شهادت ايشان است و زيارت حضرت سيدالشهدا(عليه السلام) در اين روز مستحب است.

 

از حضرت عسگرى(عليه السلام) روايت شده: نشانه‏ هاى مؤمن پنج چيز است: بجا آوردن پنجاه‏ و يك ركعت نمازهاى واجب و نافله در شب‏ و روز، زيارت اربعين، انگشتر به دست راست نمودن و در سجده جبين را بر خاك گذاشتن و بلند گفتن «بسم اللّه الرّحمن الرّحيم». شيخ در كتاب «تهذيب» و «مصباح»زيارت خاص اين روز را از امام صادق(عليه السلام) نقل كرده كه در مفاتیح موجود است.

 

روز بيست‏ وهشتم: سال يازدهم روز وفات حضرت خاتم انبياء(ص) است و روز وفات به اتفاق‏ همه علما روز دوشنبه بوده و هنگام وفات شصت‏ وسه سال داشتند. غسل‏ و حنوطش را اميرالمؤمنين عهده‏ دار بود و پس از غسل و كفن بر بدن مطهرش نماز گذارد، آنگه اصحاب دسته‏ دسته‏ و بدون امام بر آن حضرت نماز خواندند، سپس اميرمؤمنان(ع) آن حضرت را در حجره طاهره، در همان نقطه‏ اى كه از دنيا رفته بود دفن كرد. از انس بن مالك روايت شده زمانى‏ كه از دفن پيامبر فارغ شديم،حضرت فاطمه(س) به سوى من آمد و گفت: چگونه جان‏ و روان شما همراهى كرد بر چهره پيامبر خدا خاك فرو ريزيد، سپس گريست و فرمود:

 

يَا أَبَتَاهْ أَجَابَ رَبّا دَعَاهُ        يَا أَبَتَاهْ مِن رَبِّهِ مَا أَدْنَاهُ
پدرم، پروردگارت را كه تو را فرا خواند پاسخ دادى       پدرم، چقدر به پروردگارت نزديكى