در قرن 4 قرن پیش، نسل این پرنده در انگلیس به دلایل مختلف، از جمله نبود تالاب مناسب، در حال نابودی و سرنگون شدن بودند و حالا در پروژه ای بزرگ، درناهای اوراسیایی به منطقه گلاکسترشایر آورده شده و بعد از پرورش در طبیعت رها خواهند شد. البته آنها به اندازه کافی وحشی بوده و از عهده خود بر خواهند آمد.
جالب اینجاست که این درناها از هم اینک به جان هم افتاده و سرسازگاری هم ندارند و دلیل آن را نیز نمی دانیم. به نظر می رسد باید انگری بردهای تخیلی را رها کرد و این درناها را انگری برد واقعی دانست.
بنا بر این گزارش، درناها پرندگانی هستند بزرگ، با پاها و گردن دراز، دم نسبتاً کوتاه، بال های دراز و منقاری بلند و کلفت، ظاهری شبیه لکلک، شاه-پرهای ثانوی داخلی بال های آنها خیلی بلند شده، روی دم را میپوشاند. این پرنده در پرواز، گردن و پاهای خود را کشیده نگه میدارد. گلههای آنها هنگام مهاجرت دریک خط به شکل هفت پرواز میکنند. نر و ماده آنها هم-شکل هستند.
این پرنده، روی زمین آشیانه میسازند. بزرگترین درنا در آمریکای شمالی بسر میبرد. این پرنده حدود یک و نیم متر طول دارد و بلندی قامتش از یک تا یک و نیم متر است. بال های گستردهاش از یک و هشت تا ۲ متر است. بال هایش سفید با خط سیاه است. درناها، زمستان ها را در جاهای گرم وتابستانها را در نواحی سرد میگذرانند