شناسایی خود عصبانیت، مرحله ای است که ما هنوز به آن دست نیافته ایم. بسیاری از افراد این احساس را نمیشناسند زیرا هر بار که این حالت بروز میکند، به شکلی قطعاً ناخودآگاه، شرایط شان را سروسامان میدهند تا دوباره این حس را تجربه نکنند و در مواجهه با دیگران به طور مثال بی تفاوت باشند.
مانند تمام حس های دیگر، عصبانیت هم ما را تغییر میدهد و خود را زیر تغییر خلق و خو، تمسخر، خشونت یا رفتاری که به خودمان برگردد، پنهان میکند. اظهار عصبانیت در محیط های اجتماعی یا خانوادگی که اغلب نشان دادن عصبانیت را نمیپسندند، آسان نیست. بنابراین بیان عصبانیت شکل خشونت به خود میگیرد، و از خشونت تبدیل به حرکت میشود.
عصبانیت را چگونه میتوان شناخت و ابراز کرد؟
احساس «عصبانیت» ، چه آن را فرونشانیم، چه با خشونت بروزش دهیم، یک حس واقعی است و نمیتوانیم جلوی آن را بگیریم. بیش از حد عصبانی شدن، ممکن است به دلیل بیماری های روانی باشد. برخی محققان ثابت کرده اند که امید به زندگی در میان زنان مبتلا به سرطان بیشتر از زنانی است که بیش از حد عصبانیت خود را بروز میدهند. بنابراین ضروری است که روش نشان دادن عصبانیت مان را یاد بگیریم، البته نه با بروز خشونت بلکه از راه بیان کلامی؛ می بایست به فردی که ما را عصبانی کرده نشان دهیم که چگونه و چه قدر ما را آزار داده است. شخص تند مزاج باید یاد بگیرد که به روش های غیرخشونت آمیز، عصبانیتش را بیان کند.