داستان زیبا و آموزنده پند سقراط

به گزارش ایران ناز روزی سقراط حکیم معروف یونانی مردی را دید که خیلی ناراحت و متاثراست علت ناراحتیش را پرسید ، پاسخ داد : در راه که می آمدم یکی از  آشنایان را دیدم سلام کردم جواب نداد و با بی اعتنایی و خودخواهی گذشت و رفت و من از این طرز رفتار او خیلی رنجیدم سقراط گفت :

چرا رنجیدی؟مرد با تعجب گفت : خب معلوم است چنین رفتاری ناراحت کننده است سقراط پرسید : اگر در راه کسی را می دیدی که به زمین افتاده و از درد وبیماری به خود می پیچدآیا از دست او دلخور و رنجیده می شدی؟مرد گفت : مسلم است که هرگز دلخور نمی شدم

آدم که از بیمار بودن کسی دلخور نمی شودسقراط پرسید :به جای دلخوری چه احساسی می یافتی و چه می کردی؟مرد جواب داد : احساس دلسوزی و شفقت و سعی می کردم طبیب یا دارویی به او برسانم سقراط گفت : همه ی این کارها را به خاطر آن می کردی

که او را بیمار می دانستی آیا انسان تنها جسمش بیمار می شود؟و آیا کسی که رفتارش نادرست است روانش بیمار نیست؟اگر کسی فکر و روانش سالم باشد هرگز رفتار بدی از او دیده نمی شود؟بیماری فکر و روان نامش “غفلت” است و باید به جای دلخوری

و رنجش نسبت به کسی که بدی می کندو غافل است دل سوزاند و کمک کرد و به او طبیب روح و داروی جان رساندنتیجه داستان : پس از دست هیچکس دلخور مشو و کینه به دل مگیرو آرامش خود را هرگز از دست مده و بدان که هر وقت کسی بدی می کند، در آن لحظه بیمار است.