افرادی که IQ بالا دارند و باهوش هستند وقتشان را برای هر چیز بی ارزش و بی اهمیتی هدر نمی دهند.
درعوض آنها وقت و انرژی خود را صرف مواردی می کنند که بخشی از آنها را در بخش اول این مقاله و تعدادی دیگر را در این بخش آورده ایم.
موفقیت یک شبه اتفاق نمی افتد و افراد باهوش این را می دانند. آنها به جای شکایت از کندی پیشروی کارهایشان روی پیشرفت تمرکز می کنند. هر قدم به جلو یک بُرد است حتی اگر کوچک باشد.
آنها به راه خود ادامه می دهند زیرا می دانند که پایداری و ثابت قدمی در آخر نتیجه می دهد. آنها می دانند که موفقیت یک ماراتن است نه یک دوی سرعت و برای رسیدن به هدفشان تلاش می کنند.
افراد باهوش از اینکه جوان ها کارها را متفاوت تر انجام می دهند شکایت نمی کنند. درعوض آنها به جای غر زدن خود را با آنها وفق می دهند. آنها کنجکاوی را به انتقاد کردن ترجیح می دهند.
همچنین آنها پذیرای ایده ها و روشهای جدید تفکر جوانان هستند. آنها به جای مقاومت دربرابر تغییر، آنها را می پذیرند و از آن به عنوان فرصتی برای رشد استفاده می کنند.
زندگی عادلانه نیست و افراد باهوش از آن شکایت نمی کنند. آنها روی کارهایی که می توانند برای بهبود وضعیت خود انجام دهند تمرکز می کنند حتی زمانی که شانس به نفع آنها نیست. آنها از انرژی خود برای عبور از چالش ها و پیدا کردن راه حل استفاده می کنند. آنها می دانند که زندگی غیرقابل پیش بینی است.
قرار نیست همه حال شما را درک کنند و این اشکالی ندارد. افراد باهوش وقت خود را برای توضیح دادن به هر منتقد یا بدبینی تلف نمی کنند. آنها می دانند که ارزششان به تایید دیگران بستگی ندارد. درعوض آنها افرادی را در اطرافشان نگه می دارند که ارزششان را بداند.
افراد باهوش می دانند که کارهای پیش پا افتاده فقط بخشی از زندگی است و اجازه نمی دهند شادی شان را بگیرند. آنها به جای شکایت کردن به کارها و مسئولیت هایشان افتخار می کنند.
شکست اجتناب ناپذیر است. اما بهترین معلم نیز است. افراد باهوش وقت خود را برای آنچه ممکن است اشتباه پیش بیاید تلف نمی کنند بلکه در حین حرکت و مسیر، آن را کشف می کنند. آنها می دانند که شکست پایان کار نیست بلکه پله ای برای موفقیت است.