رژ لب قرمز کلاسیک، اعتماد به نفس و قدرت را در زنان نشان می دهد. امروزه رژ لب قرمز به نمادی پر سر و صدا تبدیل شده و ریشه آن به دوران باستان بر می گردد.
زمانی که فقط قشر معمولی، طبقه مرفه و ملکه ها از این رنگ استفاده می کردند و قدرت و نفوذ خود را به جامعه نشان می دادند.
اما در دنیای غرب به تدریج به جای زنان، بازیگران و سپس محافظان و همراهان از این رنگ رژ استفاده می کردند.
زمانی که ملکه بین النهرین؛ پوآبی معروف به شوباد ترکیبی از سرب سفید مخلوط با سنگهای قرمز را برای رنگ آمیزی لبهایش استفاده کرد تا قدرت خود را به نمایش بگذارد.
مصریان باستان معمولا اخرایی قرمز که با رزین ترکیب شده بود را برای مد کردن ترند قرمز ترجیح می دادند اما ملکه محبوب کلئوپاترا ترجیح می داد از رنگ قرمز آتشی سیر استفاده کند که رنگدانه قرمز تیره است که از حشرات قرمز رنگی استخراج می شود.
در امپراطوری روم، رنگ آمیزی لبها به رنگ قرمز یک روش معمول بود. زیرا رنگهای پر جنب و جوش جایگاه بالاتر زن را نشان می داد.
اما در قرون وسطی این رنگ به سرعت به عنوان نشانه جادوگری تبدیل شد. زیرا مسیحیان، آرایش را در تضاد با اعتقادات و آموزه های مذهبی خود می دانستند و بر زیبایی طبیعی و فروتنی زن متمرکز بودند.
در زمان سلطنت ملکه الیزابت اول تصور می شد که رژ لب قرمز دارای قدرت ارواح است. اما ملکه خودش لبهایش را با رژ لب قرمز ساخته شده از حشرات قرمز رنگ، صمغ عربی، سفیده تخم مرغ و شیره انجیر آراسته می کرد.
اما جانشین او جیمز اول جامعه را از این موضوع ترساند که زنان از لوازم آرایشی استفاده می کنند تا مردها را اغفال کنند که با آنها ازدواج کنند و به عنوان جادوگر تلقی می شوند.
در اوایل قرن بیستم پس از قرن ها اقتدار و تسلط بر فرهنگ مردانه، استفاده از لوازم آرایش به ویژه رژ لب قرمز با شورش زنان همراه شد.
این رنگ در میان زنان حامی انتخاب های زنان بسیار محبوب بود و در فیلم های صامت با رژ لب های قرمز تیره دیده می شدند و در نهایت تبدیل به یک بیانیه شد که نشاندهنده تمایلات جنسی زن بود.
اما در دنیای مدرن لب های قرمز شخصیت های محبوب هالیوود از جمله مدونا ، مرلین مونرو ، آدری هپبورن به یک انتخاب کلاسیک تبدیل شده اند و آن را به انتخابی رایج برای خانم هایی تبدیل کرده که با لباسها و اکسسوری های شیک حس اعتماد به نفس را ایجاد می کند.