تنهایی بیش از یک احساس است. تنهایی یک بیماری همه گیر خاموش است که میلیون ها نفر را در سراسر جهان تحت تاثیر قرار می دهد. طبق اطلاعات جمع آوری شده توسط سازمان WHO از هر چهار سالمند، یک نفر انزوای اجتماعی را تجربه می کند.
درحالی که برخی افراد تنهایی را ترجیح می دهند، اما تنهایی طولانی مدت یا زندگی در تنهایی تاثیرات شدیدی بر سلامت جسمی و روانی می گذارد. مطالعات مختلف نشان می دهد که تنهایی منجر به طیف وسیعی از بیماری های مزمن می شود که بر طول عمر و کیفیت زندگی تاثیر می گذارد.
در این مقاله از بخش روانشناسی و پزشکی سایت ایران ناز تاثیرات تنهایی بر سلامتی و آسیب هایی که به سلامت روان وارد می کند را آورده ایم.
تنهایی خطر ابتلا به بیماریهای مرتبط با قلب مانند فشار خون بالا، بیماری قلبی و سکته را تا حد زیادی افزایش می دهد. هنگامی که افراد احساس انزوا می کنند، سطح استرس آنها اغلب افزایش می یابد که منجر به افزایش فشار خون و التهاب می شود.
این عوامل قلب را تحت فشار قرار می دهد و آن را در برابر بیماری آسیب پذیرتر می کند. انزوای اجتماعی و تنهایی به ترتیب با خطرات بالاتر سکته مغزی و بیماری عروق کرنر قلب مرتبط است.
تحقیقات همچنین نشان می دهد که تنهایی باعث ایجاد رفتارهایی مانند رژیم غذایی نامناسب و ورزش نکردن می شود و خطرات قلبی عروقی را تشدید می کند.
تنهایی طولانی مدت با عادات ناسالم ازجمله پرخوری، سبک زندگی کم تحرک و اختلالات خواب ارتباط دارد که همگی در ایجاد دیابت نوع دو نقش دارند. انزوای اجتماعی همچنین ممکن است بر نحوه تنظیم قند خون بدن به دلیل استرس مزمن تاثیر بگذارد و احتمال مقاومت به انسولین را افزایش دهد.
تنهایی یکی از دلایل اصلی مشکلات سلامت روان است. تنهایی می تواند منجر به افسردگی، اضطراب و حتی خودکشی شود. تنهایی و عدم حمایت اجتماعی و عاطفی با افسردگی و استرس مرتبط است.
افرادی که تنها زندگی می کنند یا از نظر اجتماعی عدم ارتباط دارند اغلب احساس بی ارزشی و غمگینی را تجربه می کنند که به افسردگی تبدیل می شود. تعاملات اجتماعی به عنوان یک محافظ در برابر استرس عمل می کند. نبود آنها اضطراب و ناراحتی عاطفی را تشدید می کند.
تنهایی با زوال شناختی و خطر بیشتر زوال عقل مرتبط است. مطالعات نشان می دهد که افراد منزوی اغلب کاهش سریع تری در توانایی های حافظه و تمرکز دارند.
نداشتن انگیزه های اجتماعی ممکن است فعالیت عصبی را کاهش دهد و ارتباطات مغز را که برای سلامت شناختی ضروری است، ضعیف می کند.
تنهایی مزمن با خطر بالاتر مرگ زودرس مرتبط است، سیستم ایمنی بدن را ضعیف می کند و افراد را مستعد ابتلا به عفونت و بیماری ها می کند. مطالعات نشان داده تنهایی تاثیری مشابه سیگار کشیدن یا چاقی بر مرگ و میر دارد.
شناخت خطرات سلامتی مرتبط با تنهایی اولین و مهمترین قدم است اما اقدام برای رفع آن به همان اندازه مهم است.
با پیوستن به گروه های اجتماعی، احیای مجدد دوستی های قدیمی یا درگیر شدن در سرگرمی هایی که افراد را دور هم جمع می کند ارتباطات اجتماعی خود را تقویت کنید. کمک گرفتن از افراد یا مشاوران حرفه ای برای درمان تفاوت قابل توجهی در مدیریت احساس تنهایی ایجاد می کند.