پاریس هیلتون (Paris Hilton) در مقاله ای درمورد اینکه چگونه علائم بیش فعالی او در کودکی منجر به فرستادنش به یک مرکز مشکل دار نوجوانان شد توضیح داد.
این ستاره 43 ساله هالیوود در این مقاله نوشت: “وقتی بزرگ شدم همیشه به من می گفتند بیش از حد پرانرژی، بیش از حد حواس پرت و بیش از حد پرحرف هستم.”
نیاز دائمی او به هیجان همراه با مشکلات در مدرسه ای که نمی توانست او را تحمل کند درنهایت منجر به ثبت نام او در مدرسه ای شد که او مورد آزار شدید قرار می گرفت.
“کاش یک نفر از او می پرسید: “واقعا به او چه می گذرد؟” درعوض سالها مورد سوء تفاهم قرار گرفتم و به خاطر نحوه عملکرد مغزم تنبیه شدم تا اینکه خیلی بعد متوجه شدم واقعا چه اتفاقی می افتد؟”
“در ابتدا تشخیص این بیماری مانند یک برچسب بود. چیزی که من در آن گیر افتاده بودم. من با آنچه که نمی توانستم انجام دهم تعریف می شدم، با آنچه که مرا متفاوت می کرد.
این چیزی بود که قبلا آن را مخفی می کردم. نگران این بودم چگونه ممکن است تصور شود. آیا مردم فکر می کنند من خیلی پرت و پلا، بی تمرکز یا ناتوان در موفقیت هستم؟
اما این چالش ها فقط یک روی سکه هستند. طرف دیگر سکه چیزهای زیبایی را آشکار می کند: خلاقیت، اشتیاق، انعطاف پذیری و ذهنی که به روشهای جسورانه و غیرمنتظره فکر می کند.”
برای پاریس هیلتون؛ مادر دو فرزند، بیش فعالی یک محدودیت نیست بلکه یک ابر قدرت است.
او در این باره نوشت: “این اسلحه مخفی من در دنیایی است که اغلب به ما می گوید جانب احتیاط را رعایت کنید. مغز من از یک خط مستقیم پیروی نمی کند، زیگزاگ می شود و منطقه های ناشناخته را کاوش می کند و به من این امکان را می دهد تا مرزها را بشکنم و جلوتر از پیچ ها و منحنی ها باشم. بیش فعالی به من خلاقیت برای ساختن یک امپراتوری، تلاش برای پافشاری بر محدودیت ها و همدلی برای ارتباط با مردم در سطح عمیق تر می دهد.”
هیلتون گفت که این اختلال رشد عصبی به او این امکان را می دهد که روی چیزهایی که در زندگی به آنها علاقه بیشتری دارد مثل کار و خانواده اش تمرکز کند.
“اما بیایید واقع بین باشیم. بیش فعالی می تواند طاقت فرسا و خسته کننده باشد. زیرا ذهن من دائما با افکار، ایده ها و حواس پرتی ها پر می شود. مردم اغلب جنبه پر زرق و برق و موفق زندگی من را می بینند اما در پشت صحنه روزهایی وجود دارد. وقتی سر و صدای درون سرم آنقدر بلند است که به سختی می توانم وضوح فکری پیدا کنم.”
او افزود: “ما در دنیایی زندگی می کنیم که اغلب از ما انتظار می رود که در چارچوب ها قرار بگیریم، قوانین را دنبال کنیم و کارها را به روشی که دیگران انجام می دهند انجام دهیم. اما بیش فعالی به من آموخت که جادویی ترین چیزها زمانی اتفاق می افتد که شما از آن انتظارات رها شوید. ما باید از برچسب زدن افرادی با عملکرد عصبی و ذهنی متفاوت به عنوان بی نظم خودداری کنیم و شروع به شناخت استعدادهای منحصر به فرد آنها کنیم.”
پاریس هیلتون حتی یک آهنگ با نام ADHA (بیش فعالی) خواند تا پیامی با این عنوان به مردم انتقال دهد که بیش فعالی را باید پذیرفت نه اینکه پنهان کرد.
“من می خواهم مردم به ویژه زنان جوان بدانند که متفاوت بودن زیباست و نقص شما می تواند بزرگترین دارایی شما باشد. مطمئنا با چالش هایی روبرو شدم اما بیش فعالی به مدت قدرت و اعتماد درونی داده که هیچ چیز نمی تواند آن را از بین ببرد.”