به گزارش سایت ایران ناز دانشمندان معتقدند که اولین جواهرات در دوران عصر حجر ظاهر شد و مورد استفاده قرار گرفت.
اما حتی در آن زمان مردم جواهرات را نه تنها برای زیبایی و محافظت از نیروهای شیطانی بلکه برای نشان دادن ثروت خود به دیگران استفاده می کردند.
امروزه برخی از قطعاتی که در قرن های گذشته مد بودند ممکن است کمی عجیب و غریب به نظر برسند اما وقتی که بفهمید هدف از استفاده آنها چه بوده جالب تر می شود.
در اواخر قرن پانزدهم خانم ها روسری های مخروطی شکل بلندی می پوشیدند که “هِنین” نامیده می شد.
این روسری ها از مواد سبُک (مقوا یا سیم نازک) ساخته می شد و با پارچه پوشانده می شد.
برای جلوگیری از لیز خوردن پارچه آن را با گیره های تزئینی که شبیه سنجاق سینه بود به روسری های مخروطی شکل وصل می کردند.
این جواهرات به گونه ای به مو یا روسری وصل می شدند که آویز به زیبایی نزدیک گونه یا شقیقه آویزان می شد.
آنها فقط برای زیبایی نبود. آنها پارچه ای آغشته به بوی خوش عود داخل آویز قرار می دادند تا خانم ها از بوی بد در امان باشند.
یک قطعه چوب یا فلز هم برای بیرون کشیدن پارچه از آن و یا فشار دادن آن به داخل استفاده می شد.
در آغاز قرن شانزدهم خانم های آلمانی به جواهرات طلا علاقه زیادی نشان می دادند.
آنها سعی می کردند تا حد امکان زنجیرهای طلا را دور گردنشان بپیچانند.
یکی از جواهرات پرطرفدار آن زمان ست حلقه طلا و جواهر 5 تایی بود.
زنان آنها را روی انگشتان مختلفشان از جمله شست و مفاصل فوقانی انگشتانشان می انداختند.
جیب ها به ندرت بخشی از لباس زنانه بود. درحالی که حمل وسایلی مانند کلید، سوزن، کارد و چنگال، بطری های عطر و غیره در دستان، ناخوشایند بود در روم باستان کالایی وجود داشت که بعدها به آن شاتلین می گفتند.
زنان ناخن گیر و چیزهای کوچک دیگری را روی زنجیر نازکی که به حلقه متصل می شد می پوشیدند.
تا قرن 18، شاتلین ها محبوبیت زیادی به دست آوردند و هم توسط زنان معمولی و هم توسط زنان نجیب زاده استفاده می شد.
در اواخر قرن پانزدهم در بسیاری از کشورهای اروپایی، زنان اشرافی سعی می کردند موهای خود را زیر روسری پنهان کنند اما زنان ایتالیایی از نشان دادن موهای پرپشت خود ترسی نداشتند.
خانم های جوان با کمک روبان های ابریشمی، مروارید و سیم، مدل موهایشان را روی سرشان می پیچاندند اما یک قطعه اصلی به نام سنجاق بالای سرشان وصل می کردند.