جواهرات قدیمی عجیب و غریب اما جالب (بخش دوم)

جواهرات قدیمی عجیب و غریب اما کاربردی و جالب

 

همانطور که در بخش اول این مقاله خواندید، برخی از جواهراتی که در گذشته مُد بودند کمی عجیب و غریب به نظر می رسید اما هدف استفاده از آنها بسیار جالب بود.

 

 

در این مقاله از بخش تاریخ و آثار باستانی سایت ایران ناز به ادامه آن جواهرات قدیمی عجیب غریب و جالب می پردازیم.

 

پوشیدن روسری زیبا یک چالش بود

 

 

در پایان قرن پانزدهم خانم های اهل میلان از نشان دادن ثروت خانواده خود با پوشیدن لباسهایی که با فلزات و سنگهای گرانبها تزئین شده بود هراسی نداشتند.

 

همه مردم این مُد را دوست نداشتند و خانم های اهل میلان مورد تمسخر قرار می گرفتند.

 

آنها موهایشان را به صورت صاف شده تقسیم می کردند و موهای دم اسبی شان را در پارچه می پیچیدند و بالای آن را با روبانی که مروارید دوزی شده بود تزئین می کردند.

 

پشت سر هم با توری نازک تزئین شده با سنگ های قیمتی بود و همه چیز با یک طناب ابریشمی ثابت می شد.

 

استفاده خانم ها از آگلت برای پنهان کردن عیوب لباس خود

 

جواهرات قدیمی عجیب

 

در قرن شانزدهم و هفدهم آگلت ها برای لباس زنان و مردان استفاده می شد. این جزئیات فقط برای تزئین نبود.

 

زنان با کمک آگلت ها درزهای لباسشان را پنهان می کردند و از آنجایی که آنها را گم می کردند آنها را به صورت چند تایی سفارش می دادند.

 

آنها حلقه ازدواجشان را به انگشتشان نمی انداختند

 

 

در قرن هفدهم خانم های جوان لباسهای تیره می پوشیدند به این خاطر که رنگ سیاه یکی از گران ترین رنگها بود.

 

اما خانم ها تمایل داشتند با جواهرات زیاد نقاط روشنی را به لباسهای خود اضافه کنند. مروارید و انگشتر محبوبیت خاصی بین آنها داشت.

 

در برخی مواقع به زنان گفته می شد که استفاده از حلقه های ازدواج ناشایست است.

 

بنابراین برای اطمینان از اینکه حلقه شان گم نشود آن را داخل زنجیر یا توری دور گردنشان می کردند.

 

استفاده از سنجاق های مرواریدی برای نشان دادن شخصیت

 

جواهرات قدیمی کاربردی

 

وقتی یقه های بزرگ مد شد زنان موهای خود را زیر کلاه های سفیدشان پنهان کردند.

 

برای اینکه پوشش سرشان خسته کننده به نظر نرسد آن را با سنجاق های مرواریدی تزئین می کردند.

 

خانم های متاهل مروارید را در سمت راست سنجاق می کردند و زنانی که نامزد شده بودند سنجاق را در سمت چپ سرشان می زدند درحالی که دختران مجرد اصلا از سنجاق استفاده نمی کردند.

 

یقه های چین دار تا حد امکان تزئین می شد

 

 

در اوایل قرن هفدهم یقه های چین دار محبوبیت خاصی پیدا کرده بود. این یقه ها می توانست بسیار بلند باشد.

 

برای جلوگیری از افتادن یقه ها زنان از سیم و آهار استفاده می کردند. برخی از آنها با جواهرات تزئین شده بود.

 

برخی از سنجاق سینه ها به عمد خراب می شدند

 

 

در دوره رنسانس محبوب ترین جواهرات، گردنبند بود و آنها را نه تنها دور گردن بلکه بر روی کمربند نیز می انداختند.

 

گردنبندهایی که با سنگ های قیمتی تزئین شده بودند معمولا روی یک زنجیر آویزان می کردند که یا به دور یقه می انداختند یا به لباس متصل می کردند.

 

برخی از خانم ها آویز گردنبندشان حرف اول خود یا نام عشق و معشوق خود بود.

 

متاسفانه این جواهرات بعد از مرگ صاحبش به ارث نمی رسید و تخریب می شد.

 

این حلقه ها از صاحبانشان در مقابل بوی بد محافظت می کردند

 

 

در قرن 15 و 16 جواهرسازان عمدا حفره هایی را در برخی حلقه ها جای می دادند تا فرد استفاده کننده در آن مواد معطر بگذارد.

 

اگر یک فرد بدبو کنار خانمی می ایستاد او می توانست حلقه را به بینی اش نزدیک کند و آن را بو کند.

 

زنان به یاد عزیزان خود جواهرات می انداختند

 

 

در قرن هفدهم زنان از به رخ کشیدن ثروت خود ابایی نداشتند و به معنای واقعی کلمه خود را با جواهرات می پوشاندند.

 

اما برخی از جواهرات می توانند کمی بیشتر درمورد زندگی شخصی صاحب خود توضیح دهند.

 

الیزابت ون دورث که در تصویر بالا نشان داده شده نامزد خود را در سن 23 سالگی از دست داد.

 

برخی از محققان حدس می زنند که حلقه طلایی که توسط رشته ای از مروارید به موهای او متصل شده بود زمانی توسط محبوبش به او داده شده است.

 

بنابراین این قطعه از جواهرات او می تواند نماد غم او باشد.