دنیای مد و فشن با خلاقیت رشد می کند اما مانند سایر صنایع، مد و فشن شو نیز از بحث و جدل و حاشیه و نظرات متضاد در امان نیست.
به همین دلیل در این بخش می خواهیم برخی از دیدنی ترین و فراموش نشدنی ترین فشن شوها که این صنعت تا به حال به خود دیده است را بررسی کنیم.
در سال 2007، جان گالیانو، طراح، گروهی از شخصیت های آشفته و دیوانه ی مُد که از خیابان های کثیف و فقیرانه محله پیگال فرانسه در سال 1930 الهام گرفته بود را در سکوی مد به نمایش گذاشت.
در این فشن شو، افراد خیابانی حجاب دار، دختران رقصنده با قیافه هایی ترسناک و مدل هایی که عروسک های شکسته ترسناک به دستشان بود دیده می شد. طراح صحنه فضا را با ماهی قرمز زنده و اسکلت پوشانده و صحنه را به یک سیرک تاریک تبدیل کرده بود.
کالکشن این طراح در سال 1992 منتشر شد که در آن موی زنان پوشش داشت و به محرومیت ها و ویرانی ها پرداخته شد. این فشن شو دارای یک فضای سیاه غم انگیزی بود که به وضعیت سیاسی ناامیدکننده اسکاتلند ادای احترام می کرد.
سیم های ویولن در پس زمینه و لباس هایی با جزئیات شاخ و دود به زندگی های غم انگیز اشاره داشت.
داستان نئوکلاسیک کارل لاگرفلد سرشار از فولکلور اصیل بود و در تاریکی برگزار شد، جایی که او قصر بزرگ (گراند پاله) در فرانسه را مثل جنگلی وحشتناک تزئین کرده بود.
او با ایجاد احساس ناامیدی و ناراحت کننده به مدل های خود لباس ابریشمی پوشانده بود. لباس های مدل ها با روبان و مخمل تزئین شده بود و مدل ها مژه های توری مانند و آرایشی با رنگ های گرافیکی داشتند که رویای طراح را به یک فانتزی تیره و درعین حال ناراحت کننده نشان می داد.
کریستین دیور، یکی از مشهورترین طراحان در سراسر جهان، مخاطبان را به سفری ترسناک برد.
مدل ها وقتی روی صحنه آمدند نیمی دختر، نیمی گوریل و اسکلت بودند و برخی از آنها جنبه های زیبایی شناسی ماری آنتوانت ملکه فرانسه را نشان می دادند که ناراحت کننده به نظر می رسید و مردم مجبور به ترک سالن می شدند.
این طراح که به خاطر طراحی های تاریک و عاشقانه اش شناخته می شود، فشن شوی او در سال 2013 با آهنگی از نیک کیو که به عنوان موسیقی زمینه پخش می شد، فضایی غم انگیز ایجاد کرد.
او با یک پالت مونوکروم با حجاب هایی مانند گاز پانسمان، و لباسها و کت هایی بلند با جزئیات شاعرانه که آزاردهنده به نظر می رسید فشن شو را برگزار کرد.