پایین آمدن به سمت زمین برای لمس انگشتان پا می تواند بسیار رضایت بخش و مفید برای دوران پیری باشد. این یک راه آسان برای بیدار کردن عضلات قسمت پایین کمر، همسترینگ و ساق پا و همچنین کشش عالی در ستون فقرات و پشت پاهاست.
این کار بسیار آسان است اما با افزایش سن و شرایط زندگی چالش های بیشتری را برای بدن ما ایجاد می کند از جمله اینکه توانایی خم شدن و لمس انگشتان پا به آرامی از بین می رود.
طبق نظر پزشکان، راههایی وجود دارد که می توانیم روی انعطاف پذیری مان کار کنیم به طوری که بتوانیم به انگشتان پایمان برسیم.
برخی از افراد ممکن است تصور کنند که دست زدن به انگشتان پا معیار طلایی انعطاف پذیری است. اما واقعیت این است که تنها چیزی که به ما نشان می دهد این است که ما انعطاف پذیری متوسطی در عضلات همسترینگ و کمر داریم. ساق پا و ستون فقرات ما نیز به انعطاف پذیری نیاز دارند تا بتوانیم با موفقیت به این وضعیت دست یابیم.
ناتوانی در لمس انگشتان پا نشانه هیچ چیز جدی نیست به خصوص اگر کسی با انعطاف پذیری در سایر زمینه های زندگی خود دست و پنجه نرم نمی کند.
شواهدی وجود دارد که نشان می دهد انعطاف پذیری ضعیف با افزایش مرگ و میر در ارتباط است. این تمام ماجرا نیست. زیرا افزایش انعطاف پذیری تنها می تواند نشانگر فعال بودن باشد. همچنین برای سلامت قلب، توده عضلانی و قدرت کلی ما خوب است. اگر فعال تر باشید احتمالا انعطاف پذیرتر هم خواهید بود.
هر چه انعطاف پذیرتر باشیم کارهای بیشتری می توانیم انجام دهیم که برای مستقل ماندن در سنین بالا بسیار مهم است. اگر در طول زندگی مان انعطاف پذیر نباشیم ممکن است در سنین بالاتر توانایی انجام برخی از کارها را نداشته باشیم مانند قرار دادن چمدان بالا سر، ایستادن از روی زمین یا برداشتن چیزی از صندلی عقب ماشین.
لمس انگشتان پا به تنهایی شاخص سلامت کامل نیست. حفظ انعطاف پذیری از طریق تمرینات می تواند سلامت مفصل، تعادل و کیفیت حرکت را در درازمدت ارتقا دهد. اگر بتوانید برای لمس انگشتان پای خود خم شوید ممکن است به این معنی باشد که می توانید سایر حرکات را راحت تر انجام دهید. مانند برداشتن چیزی از روی زمین.
انعطاف پذیری ممکن است یک نگرانی مستقیم برای سلامتی نباشد اما ممکن است نشاندهنده سایر مشکلات سلامتی احتمالی مانند شرایط مزمن یا سبک زندگی بی تحرک باشد.
انعطاف پذیری همچنین می تواند خطر افتادن شما را کاهش دهد زیرا سریع و فرز بودن به ما کمک می کند تا فضای اطراف خود را بهتر هدایت کنیم. اگر می خواهید روی انعطاف پذیری تان کار کنید و بتوانید در آینده انگشتان پایتان را لمس کنید حرکات خاصی وجود دارد که کمک کننده هستند.
شما باید این حرکت را 8 تا 15 تکرار در هر پا انجام دهید.
درحالی که ایستاده اید، یک پا را با پاشنه روی زمین صاف کنید و دستان خود را به پایین پای خود بگذارید تا جایی که کشش را در همسترینگ (پشت ران) خود احساس کنید.
درحالی که ایستاده اید یک جای ثابت را نگه دارید. یکی از پاهای خود را به سمت جلو و عقب تاب دهید و بچرخانید درحالی که یک پای خود را صاف نگه داشته اید تا در عضلات همسترینگ و ران کشش احساس کنید.
درحالی که وزنه دلخواه خود را نگه داشته اید بایستید. زانوهای خود را نسبتا صاف نگه دارید. هالتر را برای کشش در همسترینگ به سمت انگشتان پا حرکت دهید. سپس به حالت ایستاده برگردید.
این کشش های ایستا باید هر بار 30 تا 60 ثانیه نگه داشته شوند.
درحالی که به پشت دراز کشیده اید یک کش را در اطراف پای خود قرار دهید و یک پا را بالا بیاورید درحالی که زانو را صاف نگه داشته اید تا کشش داشته باشد.
بایستید و یک پا را به سمت بالا ببرید و زانوی خود را صاف نگه دارید سپس وزن خود را جا به جا کنید و به جلو خم شوید تا کشش همسترینگ را حس کنید.