روش ها ، درمان ها و محصولات زیادی برای زیبا شدن زنان و حتی مردان در بازار وجود دارد. اما استانداردها و وسایل زیبایی در گذشته اغلب کاملا متفاوت و کاملا عجیب و غریب بودند. در اینجا می خواهیم روشهایی که زنان در دوره های مختلف، زمانی که اصلا صنعت زیبایی وجود نداشت تغییرات مطلوبی می کردند، را بررسی کنیم.
در چین باستان ناخن های بلند را نشانه ثروت و موقعیت می دانستند. آنها به قدری بلند بودند که زنان نمی توانستند بدون کمک چندین خدمتکار حمام کنند، غذا بخورند یا لباس بپوشند. لاک ناخن از موم زنبور عسل، سفیده تخم مرغ و رنگهای طبیعی ساخته می شد.
برای محافظت از این زیبایی، زنان چینی از روکش های ناخن که از طلا، نقره، برنز یا یشم ساخته شده بود استفاده می کردند. آنها با سنگ های قیمتی و تزئینات فراوانی پوشیده شده بود. زنان چینی حتی ناخن های کوتاه شده خود را در یک کیسه ابریشمی به نشانه عشق خود به مردان هدیه می دادند.
رومی های باستان اهمیت زیادی به مو می دادند. روشی که یک فرد موهای خود را حالت می داد می توانست چیزهای زیادی درمورد سن، موقعیت و حرفه آنها نشان دهد. مدل موهای پیچیده مد بود و نشان دهنده ثروت و موقعیت آنها بود. رومی ها موهای طبیعی را با بربرهای بی ادب مرتبط می دانستند.
رومی ها نمی خواستند موهای خاکستری شان را تحمل می کنند و موهای خود را با مخلوطی از گیاهان و کرهای خاکی رنگ می کردند و با مدفوع کبوتر آن را روشن می کردند.
زنان مصر باستان از خمیر صابونی خاک رس و روغن زیتون برای پاکسازی پوست استفاده می کردند و با مالیدن روغن کنجد و کرچک از شر چین و چروک ها خلاص می شدند.
حتی در قرون وسطی زنان می خواستند زیباتر شوند و از هر چیزی که در دسترس بود استفاده می کردند. آرایش در آن زمان ناشایست تلقی می شد اگرچه برای زنانی که بیمار بودند مجاز بود تا آثار بیماری شان را پنهان کنند.
مقدار کمی آرایش مجاز بود تا شوهر خیانت نکند اما حفظ حیا مهم بود تا برای مردان دیگر بیش از حد جذاب نشود.
زنان محصولات زیبایی را خودشان درست می کردند. به عنوان مثال مرهمی برای نرم کردن لب و دست از گوشت و چربی خوک و مرزنجوش درست می کردند.
در دهه 1920 زنان جوانی که به دنبال نشان دادن جسارت و استقلال خود از طریق پوشاک و لوازم آرایش بودند در ایالات متحده ظهور کردند. آنها هنجارهای اجتماعی که زنان را ملزم به رفتار متواضعانه و لباس پوشیدن مناسب می کردند اعتراض کردند.
آنها جورابشان را پایین می کشیدند و پاهای برهنه خود را نشان می دادند. آنها برای جلب توجه بیشتر به زانوهای خود رژلب می زدند و حتی برخی از آنها نقاشی هایی مانند گل یا پروانه روی آن می کشیدند.
استفاده از آرسنیک، جیوه و سایر مواد سمی برای روشن کردن پوست سابقه قدیمی و دیرینه دارد. مردم می خواستند به هر قیمتی زیبا شوند و حتی زخم های روی صورتشان جلوی آنها را نمی گرفت.
در قرن بیستم زنان هنوز از کرم های حاوی جیوه و گوگرد آمونیاکی استفاده می کردند که برای از بین بردن کک و مک سمی هستند.