مریل استریپ یا مری لوئیز استریپ (انگلیسی: Mary Louise Streep؛ زادهٔ 22 ژوئن 1949 در سامیت نیوجرسی) که یک بازیگر آمریکایی است از دید بسیاری از منتقدین جهان به عنوان بهترین بازیگر در قید حیات دنیا شناخته میشود.
در این پست از گروه سینما و هنر ایران ناز نگاهی داریم به زندگی شخصی و حرفه ای مریل استریپ یکی از خاص ترین بازیگر زن رکوردار در قید حیات دنیا.
مریل استریپ دختر مری ویلکینسون استریپ (بازیگر تبلیغاتی و ویراستار هنری) و هری ویلیام استریپ (فعال در زمینه دارو) می باشد.
او دو برادر کوچک تر از خودش به نام های هری ویلیام استریپ III و دانا دیوید استریپ دارد که هر دو بازیگر هستند.
مادرش در سال 2001 و پدرش سال 2003 از دنیا رفته اند. به گفته استریپ، مادرش که هم از نظر ظاهر و رفتار بسیار شبیه بازیگر جودی دنچ بوده نقش مهمی در موفقیت های آینده مریل استریپ ایفا کرده است.
او همیشه با جملاتی مانند (مریل تو می تونی، مریل تو عالی هستی) به او اعتماد به نفس داده و مشوق اصلی دخترش بوده است.
ملکه مریل استریپ استعداد هنری خود را از دوران نوجوانی نشان داد، او در سن 12 سالگی برای آوازخوانی در مراسم مدرسه انتخاب شد و همین بهانه ای شد تا در کلاس های اپرا ثبت نام کند اما با وجود توانایی اش در این زمینه، بعد از 4 سال آواز را رها کرد.
وی در دوران دبیرستان در چند آموزشگاه بازیگری ثبت نام کرد، اما تنها بعد از حضور در نمایش خانم جولی در کالج واسار (سال 1969) بود که به طور جدی به تئاتر علاقه مند شد، او سال 1971 در رشته بازیگری از کالج واسار فارغ التحصیل و پس از آن در آموزشگاه تئاتر ییل پذیرفته شد.
حین تحصیل مدتی برای تامین مخارج به پیشخدمتی در هتل و تایپ پرداخت و پس از بازی در نمایش های متعدد، در سال 1975 با تجربه درخشان در زمینه تئاتر از این آموزشگاه فارغ التحصیل شد.
نویسندهای میگوید استریپ با وجود ستارهبودن، توانسته برای چندین دهه زندگی شخصی نسبتاً عادی خود را حفظ کند.
استریپ سه سال با جان کازال زندگی میکرد. به گزارش نازوب؛ کازال در مارس 1978 بر اثر سرطان ریه درگذشت. استریپ در این باره میگوید «من آن موضوع را فراموش نکردم. من نمیخواهم آن را فراموش کنم.
مهم نیست که چه کاری انجام میدهید، درد همیشه در فرورفتگی ذهن شما وجود دارد و بر هر چیزی که پس از آن اتفاق میافتد تأثیر میگذارد.
فکر میکنم میتوانی درد را جذب کنی و بدون وسواس به آن ادامه بدهی.» او شش ماه پس از مرگ کازال با مجسمهسازی بهنام دون گامر ازدواج کرد.
قد مریل استریپ 1.68 متر می باشد. وزن او 59 کلیو می باشد.
در شصت و ششمین دوره جشنواره بین المللی فیلم برلین به عنوان رئیس هیئت داوران برگزیده شد.
از هلیکوپتر ها می ترسد.
از طرفداران لئوناردو دی کاپریو است.
دایان کیتون و وایولا دیویس دوستان صمیمی او هستند.
مریل استریپ در سال 1998 ستاره ای در پیاده روی مشاهیر هالیوود به دست آورد.
ثروت او حدود 90 میلیون دلار آمریکا تخمین زده می شود.
شکارچی گوزن – 35000 دلار
کریمر علیه کریمر – 85000 دلار
زن ستوان فرانسوی – 350000 دلار
عاشق شدن – 2000000 دلار
خارج از آفریقا – 3000000 دلار
رودخانه وحشی – 5000000 دلار
پلهای محله مدیسون – 5000000 دلار
استرداد – 10000000 دلار
یک پسر و سه دختر؛ پسرش هنری ولف گامر (زاده 1979) موسیقیدان است. دخترانش مری ویلا «مامی» گامر (زاده 1983)، بازیگر. گریس جین گامر (زاده 1986)، بازیگر و لوئیزا جاکوبسون گامر (زاده 1991) یک مدل است.
در فوریه 2019، استریپ برای اولین بار از طریق دختر بزرگش مامی، مادربزرگ شد. استریپ مادرخوانده بیلی لورد، دختر دوست صمیمیاش کری فیشر است. فیشر فیلمنامهٔ کارتپستالهایی از لبه پرتگاه در سال 1990 را بر پایهٔ کتاب خودش نوشت.
هنگامی که از استریپ پرسیده شد که آیا دین در زندگی او در سال 2009 نقشی ایفا میکند، پاسخ داد: «من از هیچ مکتبی پیروی نمیکنم. من به کلیسا، معبد، کنیسه یا آشرامی تعلق ندارم.»
او اغلب «بهترین بازیگر زن نسل خود» توصیف میشود و منحصراً برای تنوعپذیری در نقشها و لهجههایش مشهور است.
او افتخارات گوناگونی کسب کرده و 21 بار نامزد دریافت جایزهٔ اسکار و 32 بار نامزد دریافت جایزهٔ گلدن گلوب شده که از این نظر رکورددار است و در نهایت سه جایزهٔ اسکار و هشت جایزهٔ گلدن گلوب به خود اختصاص داده است.
استریپ در سال 1976 با نمایشهای 27 واگن پر از پنبه و خاطره دو دوشنبه به روی صحنه رفت و برایش نامزد دریافت یک جایزهٔ تونی شد.
فعالیت سینمایی او در سال 1977 با فیلم جولیا آغاز شد. استریپ در سال 1978 برای ایفای نقش اصلی در مینیسریال هولوکاست برنده جایزهٔ امی ساعات پربیننده شد و همچنین برای ایفای نقش در شکارچی گوزن نامزد دریافت جایزهٔ اسکار شد.
او برای بازی در نقش همسری مشکلدار در فیلم کریمر علیه کریمر (1979) جایزه اسکار بهترین بازیگر نقش مکمل زن را دریافت کرد و در دههٔ 1980 به عنوان بازیگری برجسته شناخته شد.
او برای بازی در نقش یک بازمانده از هولوکاست در فیلم انتخاب سوفی (1982) جایزهٔ اسکار بهترین بازیگر زن را دریافت کرد و پرسودترین فیلم او در آن دوره خارج از آفریقا (1985) بود.
او در اواخر دههٔ 1980 و 1990 برای آثارش مورد توجه منتقدان قرار گرفت و جوایزی نیز کسب کرد، اما فیلمها با عملکرد تجاری ضعیفی همراه بودند. فیلم کمدی مرگ درخور اوست (1992) و درام پلهای مدیسون کانتی (1995) در آن دوره با فروش نسبتاً بالایی مواجه شدند.
اقتباس (2002)، ساعتها (2002)، شیطان پرادا میپوشد (2006)، تردید (2008)، ماما میا! (2008)، جولی و جولیا (2009)، پیچیدهاست (2009)، بهسوی جنگل (2014)، پست (2017) و زنان کوچک (2019) بار دیگر به بازیگری برجسته بدل شد.
او سومین جایزهٔ اسکار خود را برای بازی در نقش مارگارت تاچر، نخستوزیر بریتانیا در فیلم بانوی آهنی (2011) دریافت کرد. نقشهای تئاتری او شامل احیای نمایش مرغ دریایی در پابلیک تییتر در سال 2001 است.
او در سال 2003 در مینیسریال فرشتگان در آمریکا (2003) برای شبکهٔ اچبیاو ایفای نقش کرد که برای آن جایزه امی دیگری دریافت کرد.
او در سال 2019 در مجموعهٔ درام دروغهای کوچک بزرگ ایفای نقش کرد. استریپ افتخارات گوناگونی دریافت کردهاست.
او جوایز یک عمر دستاورد هنری بنیاد فیلم آمریکا در سال 2004، گالا تریبل از انجمن فیلم مرکز لینکلن در سال 2008 ، و جایزه مرکز کندی در سال 2011 بهپاس کمک به فرهنگ آمریکایی از طریق هنرهای نمایشی را دریافت کردهاست.
باراک اوباما، رئیسجمهور وقت ایالات متحده در سال 2010 نشان ملی هنر و در سال 2014 نشان افتخار آزادی رئیسجمهوری را به او اعطا کرد.
استریپ در سال 2003 از سوی دولت فرانسه به مقام فرمانده درجه هنر و ادبیات منصوب شد او در سال 2017 جایزهٔ گلدن گلوب سیسیل بی دمیل را کسب کرد.