همانطور که در بخش اول این مقاله توضیح دادیم، عکس های مشهوری وجود دارند که داستان جذابی در پشت آنها نهفته است. در بخش اول تعدادی از آنها را با شما به اشتراک گذاشتیم. در این بخش نیز در ادامه قسمت قبل به تعدادی دیگر می پردازیم.
اکنون مشخص شده است که برخی از مشهورترین عکس های زمین از فضا توسط فضانوردی به اسم ویلیام اندرس گرفته شده است. اما برای مدت طولانی یکی دیگر از خدمه، فرانک بورمن ادعا می کرد که عکس ها کار او هستند.
به گفته او آندرس یک دوربین داشت و وقتی فرانک بورمن زمین را درحال طلوع از پشت ماه دید بلافاصله به ویلیام پیشنهاد داد تا عکس بگیرد. اما اندرس نپذیرفت و گفت که این در برنامه خدمه نیست.
گفته می شود بورمن موفق شد فضانورد دیگری را متقاعد کند و یک دوربین به او بدهد تا عکس های معروف را بگیرد.
اگرچه ویلیام اصراری بر مالکیت آن نداشت اما اندرو چایکین؛ محقق و نویسنده توانست به سوابق پرواز اصلی دسترسی پیدا کند و ثابت کند که اندرس بود که همه عکسها را گرفت.
اندرس ابتدا از زمین عکس سیاه و سفید گرفت سپس به سرعت فیلم رنگی پیدا کرد و 2 عکس دیگر گرفت.
علیرغم کار چایکین و این واقعیت که بورمن اعتراف کرد که این قسمت را قبلا با قسمت دیگری اشتباه گرفته و هر سه عکس توسط همکارش گرفته شده اما برخی منابع هنوز ادعا می کنند که اولین عکس سیاه و سفید متعلق به بورمن است.
یکی از مشهورترین عکسهای تاریخ در روز تولد این فیزیکدان معروف گرفته شده است. مراسم جشنی در دانشگاه پرینستون به افتخار 72 سالگی او برگزار شد. عکاسان زیادی در آنجا حضور داشتند و در آخر انیشتین از فلاشهای دوربین خسته شده بود.
هنگامی که او درحال ترک رویداد بود گروه دیگری از خبرنگاران به سمت ماشین او دویدند. عکاسان از انیشتین خواستند لبخند بزند اما او خسته بود و حال نداشت. بنابراین با عصبانیت فریاد زد: “بسه!” هیچ کس به آلبرت گوش نکرد بنابراین او زبانش را به جمعیت نشان داد و فورا روی برگرداند.
عکاس آرتور ساس فوق العاده خوش شانس بود. او تنها کسی بود که توانست این واکنش انیشتین را ثبت کند. درنتیجه انیشتین آنقدر از عکس خودش خوشش آمد که از آنها خواست 9 کپی از عکس برای او تهیه شود. انیشتین از آن به عنوان کارت پستال استفاده کرد.
عکاس فیلیپ هالسمن و سالوادور دالی در سال 1941 همدیگر را در نمایشگاهی دیدند و با هم آشنا شدند. پس از آن، آنها چندین دهه با هم همکاری کردند و حداقل سالی یک بار همدیگر را می دیدند.
ایرن؛ دختر هالسمن گفت که فیلیپ و سالوادور به خوبی با هم هماهنگ هستند و کنار می آیند زیرا دالی به عکاسی علاقه مند نبود و هالسمن هم به نقاشی علاقه ای نداشت. اگر دالی ایده ای داشت، هالسمن سعی می کرد راهی برای واقعی کردن آن بیندیشد.
طبق ایده هالسمن قرار بود تمام اشیاء موجود در قاب، در هوا شناور شوند. به همین خاطر سه پایه و نقاشی را با طناب آویزان کردند، نردبان را روی پایه بالا بردند و صندلی را دستیار نگه داشت. با شمارش 3 دستیار آب می پاشید و با شمارش 4 دالی می پرید.
هالسمن مجبور شد 26 عکس بگیرد و کل فیلمبرداری و عکاسی 6 ساعت طول کشید. درنهایت عکس نهایی گرفته شد و بعدا فیلیپ تمام وسایل غیر ضروری را حذف کرد.
این عکس در سال 1998 توسط عکاس سابق نشنال جئوگرافیک Charles O’Rear در نزدیکی Napa—Sonoma County line گرفته شده است. تپه ها معمولا با تاکستان ها پوشیده می شدند اما در اوایل دهه 90 به دلیل هجوم حشره ها برای مدتی قطع شدند.
عکاس درحال رانندگی به سمت خانه دوستش بود که متوجه مناظر خیره کننده از ماشینش شد. طوفانی از منطقه عبور کرده بود و علف ها را سبز کرده بود. ابرها از هم جدا شده بود و خورشید بیرون آمده بود.
عکاس 4 عکس تهیه کرد و مایکروسافت تمام حقوق این عکس را خرید و مبلغ هنگفتی برای آن پرداخت کرد. آنها عکس را به تصویر پیش زمینه پیش فرض برای سیستم عامل ویندوز XP تبدیل کردند. عکاس همیشه ادعا می کرد که رنگ های موجود در عکس واقعی هستند.
در ابتدا عکس دیگری از Charles O’Rear قرار بود به عنوان تصویر زمینه اصلی در ویندوز XP استفاده شود. این مرد در اواخر دهه 1990 در پارک ملی کالاهاری آفریقای جنوبی از صحرا عکس گرفت. اما مایکروسافت مجبور شد این عکس را کنار بگذارد.
برخی از مردم شکایت داشتند که خطوط تپه های شنی آنها را به یاد قنداق تفنگ می اندازد. اما این تنها شکایت از تصویر نبود. برخی از محققان متوجه شدند که ماه روی تصویر به صورت وارونه عکس گرفته شده است.
بنابراین به احتمال زیاد تصویر تغییراتی داشته است. خود عکاس هم هرگز درمورد این انتقادات اظهار نظر نکرد.