آیا تا به حال به این فکر کرده اید که مدها و روش های زیبایی قدیم بهتر بود مخصوصا وقتی که با مدهای مدرن ترکیب شدند. از ابروهای رنگ کرده تا کرست هایی که کمر را تا چند سانت باریک نشان می داد. در این بخش می خواهیم مُدهای قدیم را بررسی کنیم.
در اواخر قرن چهاردهم، در زمان سلطنت ملکه الیزابت باواریا؛ ملکه آلمان، مدگراها به دنبال تقلید از ویژگی های نوزادان با پیشانی بلند و گردنی مانند قو بودند. زنان با اشتیاق این مد را دنبال می کردند و اقداماتی مانند تراشیدن خطوط مو و برداشتن ابروهایشان متوسل می شدند تا شباهت معصومانه ای به نوزادان داشته باشند.
در رُم باستان، زنان از هیچ هزینه ای برای داشتن پوست های بی عیب و نقص خود دریغ نمی کردند و یک روتین مراقبت از پوست غیرطبیعی انجام می دادند: عرق گلادیاتورها. این ترشحات بدن جمع آوری می شد، با روغن زیتون مخلوط می شد و به عنوان یک اکسیر معجزه آسا برای بهبود رنگ پوست استفاده می شد.
مایاها استاندارد زیبایی متفاوتی داشتند: آنها سرهای صاف و کشیده را ترجیح می دادند که از شکل ذرت الهام گرفته شده بود و آن را به خدایان خود مرتبط می کردند. برای دستیابی به این ظاهر، والدین جمجمه نرم نوزاد خود را با استفاده از تخته های چوبی صاف می کردند.
در دهه 1940 ماسک های صورت مانند امروز رایج نبود. اما یک متخصص زیبایی به نام آن درو، یک راه حل خلاقانه ای ارائه کرده بود. کلاهی که علاوه بر پوست سر، صورت را نیز گرم می کرد و یک درمان زیبایی منحصر به فرد و پیشرفته ای برای آن دوران ارائه می کرد.
در دوره جرج، افراد برای داشتن ظاهری بی عیب و نقص از دندانهای چینی به روشهای دردناک متوسل می شدند. آنها از پودری که اغلب حاوی اسید سولفوریک بود برای سفید کردن دندانهای خود استفاده می کردند که متاسفانه منجر به پوسیدگی آنها می شد. افراد ثروتمند به دنبال جایگزین هایی مانند ایمپلنت ساخته شده از دندان اهداکنندگان زنده بودند.
در قرن هفدهم لباسهای زنانه یقه های کوتاهی داشت که حتی ممکن بود شیک پوشان امروزی را شوکه کند. اما زنان آن دوران نه تنها این سبک را نپذیرفتند بلکه جذابیت خود را با نقاشی رگ های آبی روی پوست خود افزایش دادند تا زیبایی ظریفی ارائه دهد.
در طول تاریخ، ابروها بار سنگین انطباق با استانداردهای زیبایی را تحمل کرده اند. به عنوان مثال، یونان باستان ابروهای پیوسته را رایج کرد و کسانی که فاقد ابروهای طبیعی بودند برای دنبال کردن این مد از موی بز استفاده می کردند.
در قرن دوم و سوم در چین، ابروهای رنگی بسیار محبوب شد. برای دنبال کردن این مد، زنان ابروهای خود را می تراشیدند و با استفاده از جواهراتی گران قیمت ابروهای جدید را با دقت طراحی می کردند.
در قرن هجدهم، انگلستان شاهد افزایش میل به پوست سفید رنگ شد. برای رسیدن به این هدف، زنان به روشهای غیرمتعارف ازجمله استفاده از مواد عجیب و غریب مانند کود خشک شده اسبها متوسل می شدند. اما خطرناک ترین کار شامل استفاده از سفیدکننده های حاوی سرب برای صورت بود.
کرست ها یا کمربندها برای اولین بار در قرن 15 یا 16 در اروپا ظاهر شدند. این لباسها دور کمر را تا 38 سانتی متر کاهش می داد البته به قیمت از دست دادن سلامتی اندام های داخلی.