آیا تا به حال به این فکر کرده اید که چرا بطری های نوشابه طراحی متمایزی دارند و صاف نیستند؟
این کار فقط یک انتخاب زیبایی شناختی نیست بلکه یک علم و تاریخ جذاب پشت آن نهفته است.
سیر تحول طراحی بطری های نوشابه و نوشیدنی ها بسیار جالب بوده است. در قرن نوزدهم کف بطری های شیشه ای حاوی نوشابه، صاف بودند. اما طراحی های اولیه چالش هایی به همراه داشت.
بطری ها به دلیل فشار ناشی از دی اکسید کربن زدن مستعد شکستن بودند زیرا با شیشه ساخته شده بودند. با افزایش تقاضا برای نوشیدنی های گازدار نیاز به سفتی و کارایی بیشتر در طراحی وجود داشت.
در اوایل قرن بیستم بطری هایی که دارای مکانیزم واشر و لاستیکی برای مهر و موم کردن بطری و جلوگیری از خروج گاز بود یک راه حل موقت شد. اما بطری ها شیشه ای بود و کف صافی داشت که مشکل فشار را به طور کامل حل نکرد.
نوآوری اصلی بطری پلاستیکی در دهه 1970 مورد استفاده قرار گرفت که امکان کاربردی و چند منظوره بودن را داشت.
وقتی نوشیدنی های گازدار خنک می شوند گازهای محلول در مایع می توانند با تغییر دما منقبض شوند. این باعث نوسان فشار در بطری می شود. یک بطری با ته صاف برای مهار این فشار تلاش می کند و منجر به شکستگی احتمالی می شود.
طراحی موج دار یک بطری به آن اجازه می دهد تا با تغییرات دما به طور ایمن منبسط و منقبض شود. این طراحی فشار داخلی را به طور یکنواخت در سراسر بطری پخش می کند، از نقاط ضعف جلوگیری می کند و به طور کلی یک بطری را تقویت می کند.
درنتیجه ته بطری نوشابه را در برابر فشار داخلی ایجاد شده توسط دی اکسید کربن زدن مقاوم تر می کند.
علاوه بر کارایی، طراحی موج دار ظاهری بصری به بطری می بخشد که به طور کلی ظاهر خوبی به بطری می دهد. این طراحی چین دار و زاویه دار در پایین بطری باریک و ظریف است و بسیار شیک و مدرن به نظر می رسد. چنین طراحی آن را از انواع دیگر بطری های نوشیدنی متمایز می کند.