وکیل ملکی، هزینه وکیل ملکی تهران

وکیل ملکی، هزینه وکیل ملکی تهران

علت خنده دو دختر اصفهانی قبل از خودکشی

علت خنده دو دختر اصفهانی قبل از خودکشی

علت خنده دو دختر اصفهانی قبل از خودکشی

 

به گزارش ایران ناز ، خودکشی مرگبار دو دختر اصفهانی با پرتاب خود از روی پل ، دل بسیاری از مردم را به درد اورد و جامعه را تکان داد. فیلمی از لحظاتی قبل از خودکشی دو دختر نوجوان اصفهانی در فضای مجازی دست به دست میچرخد . این دو دختر نوجوان در حالیکه شاد و خندان به سوی پل میروند آخرین حرفهای خود را در کلیپی برای خانواده و آشنایانشان ضبط میکنند . انتشار فیلمی از لحظه قبل از خودکشی دو دختر اصفهانی از خنده های این دو دختر دارد. اما دلیل این خنده ها چیست؟چرا دختران اصفهانی قبل از خودکشی میخندیدند؟

 

تقریباً اکثر ما فیلم قبل از اقدام به خودکشی دو دختر اصفهانی را دیده ایم. برای بسیاری از شاهدان این فیلم، خنده ها و نوع رفتارهای این دو نفر سوال برانگیز بود

 

مگر می شود آدمی در چنین وضعیت پرنشاطی باشد و در عین حال درصدد خاتمه دادن به زندگی خود باشد. چه واقعیت تلخ و هشداردهنده ای در پشت این خنده های تلخ وجود دارد؟

 

علت خنده دو دختر اصفهانی قبل از خودکشی

 

در کنار تمام تحلیل ها و نظرات کارشناسی مختلفی که این روزها برای پاسخ به چرایی وقوع این موضوع مطرح می شود. لازم است به دنبال پاسخ این پرسش باشیم که چه اقداماتی می توانستیم برای پیشگیری از این وقوع این اتفاق تلخ انجام دهیم که نسبت به آنها بی توجه بودیم و چگونه می توان از بروز حوادث مشابه دیگر پیشگیری کرد؟

 

علت خنده دو دختر اصفهانی قبل از خودکشی

 

دکتر سیدکاظم ملکوتی، رئیس جمعیت پیشگیری از خودکشی ایران، روانپزشک، عضو دانشگاه علوم پزشکی ایران در پاسخ به این پرسش ها می گوید:”شجاعت ” و “نترسی” که این دو سعی می کنند به رخ بکشند، حکایت از اوج استیصال، ترس، ناامیدی و تنهایی آنان است که با خنده از حال درون خود حرف می زنند. این جملات که ” دیدی انجام دادم … ” ، واقعیت تلخی را آشکار می کند؛ آنان قبلاً چنین تهدیدی را برای دوستان یا والدین و غیره مطرح کرده اند اما انگار کسی گفته بود؛ “جرأتش را نداری یا جگرش را نداری.”

 

وی ادامه می دهد:اتفاقاً بی توجهی اطرافیان به این تهدیدها، نخستین خطای شایعی است که معمولاً در رابطه با خودکشی دیده می شود. در بسیاری از موارد اطرافیان این تهدیدها را شوخی، بازی برای ترساندن، تهدید و غیره تلقی می کنند. آنان با خود می گویند؛ «اگر این حرفها جدی بود تا حالا اقدام کرده بود. این برای چندمین بار است که تهدید می کند.»

 

عضو هیأت علمی دانشگاه علوم پزشکی ایران تأکید می کند:خانواده و اولیای مدرسه باید همواره به این تأکید متخصصان توجه داشته باشند که بیان فکر خودکشی و تهدید به خودکشی همیشه باید جدی گرفته شود. به ویژه اگر بارها تکرار شود. سابقه اقدام به خودکشی احتمال بروز اقدام را 20 تا 25 برابر افزایش می دهد. هر اقدام بعدی می تواند شدیدتر و مهلک تر از دفعه قبل باشد.

 

ذره بینی بر عملکرد خانواده و مدرسه

 

وقتی نوجوانی تحت فشار روانی قرار دارد، نشانه های آن حتماً در رفتار و کیفیت تحصیلش در مدرسه و خانواده خودنمایی می کند. نشانه هایی که اگر مشاوران و اولیای مدرسه و اعضای خانواده به آن توجه می کردند، می توانستند صدای زنگ خطر را بشنوند و ببینند.

 

دکتر ملکوتی در ادامه تأکید می کند:افسردگی در نوجوانان می تواند به شکل پرخاشگری و بروز رفتارهای خشن نمایان شود.در واقع اقدام به خودکشی در این دختران، وسیله ای برای ابراز خشم آنان بوده است تا به اطرافیان خود ثابت کنند که حرف آنان پوچ نیست بلکه جدی است. خانواده ها می توانستند به محض مشاهده رفتارهای فرزندشان، مشکل را با مشاور مدرسه یا مرکز مشاوره آموزش و پرورش مطرح کنند و چتر حمایتی روانی مناسبی برای فرزندان خود فراهم کنند.

 

مهمترین اقدامات پیشگیری کننده

 

بسیاری از دوستان این دو نوجوان در شک و بهت روانی به سر می برند و این خود مسأله بسیار مهم دیگری است که حتماً باید مورد توجه خانواده ها، اولیای مدرسه و مسئولان قرار گیرد.

 

رئیس جمعیت پیشگیری از خودکشی ایران معتقد است که مشاوران مدرسه باید نسبت به این موضوع اقدامات موثری همچون ارائه آموزش های لازم و مشاوره های کوتاه مدت به همکلاسی ها، سایر دانش آموزان مدرسه و حتی اولیای مدرسه انجام دهند.

 

دکتر ملکوتی تأکید می کند:آموزش علایم افسردگی و شرایط بحران روانی به اولیا مدرسه، والدین و دانش آموزان می تواند در شناسایی افراد و دانش آموزان در معرض خطر کمک کند و موجب پیشگیری از تکرار حادثه ای مشابه شود. چنین اقدامی می تواند از سوی مرکز مشاروه سازمان آموزش و پرورش و یا کارشناسان بهداشت روان شبکه بهداشت انجام شود.

 

رئیس جمعیت پیشگیری از خودکشی ایران در پایان تأکید می کند:با توجه به این که خودکشی یک پدیده اجتماعی است و آثار روانی و اجتماعی زیادی بر جامعه تحمیل می کند، کتمان این حادثه دهشتناک نه تنها به پیشگیری از بروز وقایع مشابه کمک نمی کند بلکه خطر بروز آن را نیز می تواند افزایش یاید

 

بنابراین بررسی روانشناسانه و درک آسیب های موجود در فرد متوفی و اقدام کننده به خودکشی می تواند از بروز موارد مشابه پیشگیری کند. البته به شرط آن که این اقدامات به آموزش های مناسب در خانواده و مدرسه منتهی شود.