محمود فكری در زندان است به دادش برسید !!

محمود فکری همبازی و بازیکن ارزشمند ملوان در زندان روزها و شب ها را می شمارد تا مرگش فرا برسد.

قبل از انجام گفت و گو با پیشکسوت 46 ساله­ ی ملوان ناخودآگاه به نوجوانی­ ام فلاش بک زدم، دلشوره­ ی شیرین رفتن به تختی انزلی، بردی دیگر، قهرمانی دیگر و شور و نشاط در بندر، اما حالا که در نیمه ­ی دوم دهه­ ی سوم زندگی هستم زندگی روی دیگرش را به من و هم نسل هایم نشان داده است: تلخ و گزنده مثل مصاحبه با محسن 2022 و آتیش پاره­ ی نوجوانی مان. مصاحبه با محسن صنوبری که از سال 1375 تا 1363 به عشق پیراهن سفید ملوان و مردم انزلی توپ زد از پیش روی شما می گذرد:
 
محسن صنوبری بازیکنی که با هر نفوذ او هواداران ملوان قبل از اینکه سانترش روی دروازه­ ی حریف فرود بیاید به نشانه­ ی شادی گل از جا بلند می شدند الان کجاست؟
در این چهارده سالی که فوتبال را کنار گذاشته ام یک نفر از من نپرسیده. رباط و مینیکس پایم از بین رفت، دندانهایم شکست و زانویم استخوان اضافه دارد به خاطر مردم انزلی زحمت کشیدیم به پیراهن ملوان تعصب داشتیم، آن موقع می گفتند پول نیست با بی پولی تان ساختیم. آیا مربیان کنونی نونهالان در ملوان بازی کرده اند؟!

 

آیا از پیشکسوتان نمی توانید استفاده کنید؟ هنوز خانه و سرپناه از خود ندارم، حقوق بخور و نمیری از شیلات انزلی می­گیرم در خانه های سازمانی شیلات در کیاشهر آلونکی دارم و هر روز از کیاشهر به انزلی رفت و آمد می کنم.

 

بچه هایی که دارند پول می­گیرند گوارایشان باشد بیشتر هم باید بگیرند چون بعد از تمام شدن فوتبالشان دیگر درآمدی ندارند. ما آینه­ ی آنها هستیم.

یعنی دیگر هیچ حضوری در فوتبال ندارید؟
در مدرسه­ ی فوتبال قایقران همراه با آقایان نادر عزت اللهی، نجار محله، صفر پیوندی و فرتوت مشغول آموزش نونهالان و آینده سازان فوتبال انزلی هستیم. آقای صالح نیا استاد ما قبل از اینکه پست بگیرند چند بار به من گفتند محسن تو چرا باید به هشتپر بروی و مربیگری کنی؟ اما الان که خودشان داخل تیم هستند همه چیز را فراموش کرده اند.

در ملوان قهرمان مرده را عشق است!
سیروس زنده بود حالی ازش نمی­پرسیدند، وقتی مرد انواع و اقسام مسوولین برای تشییع جنازه آمدند. چرا در انزلی، یک خیابان، میدان یا استادیوم به نامش نیست؟ قایقرانی که در فوتبال ایران تک هست. من هیچ وقت به بند انگشت سیروس نمی رسم، ما هم رفتیم آن دنیا برایمان مارش عزا می زنند! اینکه برای من و خانواده ام دردی را دوا نمی­کند، به زحمات پیشکسوتان ارج بگذارند قدیمی های ملوان 10، 8 سال از همه چیز، سلامتی و زندگی خود گذشتند و ملوان را سرپا نگه داشتند.

 

چرا باید برای آقای مهرداد زهری، حبیب کاشانی پیش قدم شود؟ استاندار محترم برای پیشکسوتان ملوان لوحه یادبود و 200,000 تومان پول دادند. چرا مسوولان انزلی این کار را نمی کنند؟
 
محمود فکری همبازی و بازیکن ارزشمند ملوان در زندان روزها و شب ها را می شمارد تا مرگش فرا برسد.

فکری یکی از اسطوره های ملوان بود، همپا و حتی بهتر از قایقران بود. به علت رفاقت با بعضی از دوستان ناباب اشتباه کرده ولی مسوولین می توانند به خاطر زحمت هایی که برای انزلی کشیده و مقام هایی که برای ملوان آورده کمک حال ایشان باشند.

 

برای نجات محمود باید پیش قدم بشویم، مساله ی احساسی را کنار بگذاریم و نگذاریم در زندان فسیل شود. ما احساس راحتی خواهیم کرد هنگامی که بتوانیم فردی که سال های سال برای ملوان زحمت کشیده را به آغوش خانواده بازگردانیم.
 
چرا ملوان گل های مشابه و بد می خورد؟
تعجب می­کنم سر مربی ملوان سال های سال یکی از بهترین مدافعان ملوان بوده. دفاع ملوان تمرکز ندارد، 85% گل ها داخل 18 قدم است.

 

داخل 18 قدم دفاع ما پشت فوروارد می رود که آن جا امکان خطا کردن هست و شانسی برای زدن توپ ندارد، فوروارد راحت ضربه می زند. اما اگر دفاع 30-20 سانتیمتر جلوی فوروارد بیاید او نمی تواند به راحتی ضربه بزند.

با توجه به اینکه پست تخصصی شما دفاع راست و چپ بوده، ضعف پیستون های راست و چپ ملوان را در چه می بینید؟
برگشت به عقب دفاع چپ ما ضعیف است، وقتی دفاع چپ نفوذ می کند باید هافبک چپ خوبی داشته باشید که او را پوشش دهد. ما 2-4-4 بازی می کردیم آقای عباس رجبیه فرد آمار گرفته بودند من در یک فصل به عنوان دفاع راست 5 پنالتی گرفتم و 12 سانتر منجر به گل داشتم.

 

هافبک ها سیروس، نادر، قنبرنژاد و محمدیان به ما کمک می کردند، اگر ملوان دهه ی 60 رویایی بود به خاطر هافبک های بی نظیرش بود.

 

دیگر آن هافبک ها را نداریم، پیستون در فکر رفتن به جلو است تیم در درجه ی اول نباید گل بخورد فرصت برای گل زدن زیاد است. در بیشتر بازیها در بیرون خانه هم باز بازی می کنیم، تیمها به راحتی نقاط ضعف ملوان را متوجه می شوند.
 
ملوان مدل لیگ دهم را چگونه می بینید؟
ملوان امسال مهره­ های خیلی خوبی دارد اگر رافخایی و دسوزا رفتند بچه هایی آمدند که مثمر ثمر هستند. امسال می توانیم با جابه جایی مهره ها و تمرکز دفاعی بهترین نتیجه را بگیریم. در تمرینات و مسابقات دوستانه باید مشکل دفاع و دروازه بان حل شود.
 
خاطره ای از زمان بازیگریتان؟
دوبار قهرمان جام حذفی شدیم. در نیمه نهایی جام حذفی سال 1366 مقابل استقلال تهران در انزلی به نتیجه­ ی 2-2 دست یافتیم. در این بازی دفاع چپ بودم و یار مستقیم من محسن گروسی بود، روی پای مجید نامجو مطلق تکل رفتم او عمداً روی دستم نشست و دستم پیچ خورد.

 

نتوانستم به بازی ادامه بدهم گفتم تعویضم کنند. بازی برگشت آقای صالح نیا گفت به زور آمپول بازی کنم. آن روز در امجدیه 40000 نفر تماشاگر آمده بود بیشتر بچه ها تماشاگر را دیدند حتی حس این را نداشتند که تمرین کنند. وقتی بچه های انزلی را با چکمه های گل آلود و ماهیگیران را دیدیم فکر کردیم در انزلی هستیم.  دقیقه­ ی یک احمدزاده گل زد و 90 دقیقه دفاع کردیم.

 

گروسی را خوب نگه داشته بودم. دندانم به وسیله ی پرویز مظلومی شکست، هنوز که هنوز است دندانم درست نشده. اصغر حاجیلو رباط پایم را پاره کرد، با همان رباط پاره در فینال بازی کردم. جوانان امروز را اگر پشه نیش بزند می گویند باید دو هفته استراحت کنیم.

چه قدر حقوق می گرفتید؟
2500 تومان. یک بار بعد از تمرین برای گرفتن حقوق پیش آقای یوسف بابازاده که مسوول جمع آوری کمک های مردمی بود رفتم، متاهل بودم حتی پول برای کرایه ی ماشین هم نداشتم. بچه ها   پول هایشان را گرفتند و رفتند، نشسته بودم دیدم بابازاده اصلاً نگاهم نمی کند.

 

گفت بله آقای صنوبری کاری دارید؟ گفتم برای گرفتن حقوق آمده ام، بابازاده گفت شما این ماه حقوق ندارید 1000 تومان دستی گرفته بودید، 1500 تومان هم جریمه شدید چون در بازی با سپیدرود در رشت وقتی یک بر صفر جلو بودید در دقایق آخر یک گل خوردید.

 

تنها مدافعین تیم جریمه شدند! خیلی حالم گرفته شد خدا بیامرزد منوچهر شهنواز را، سلانه سلانه در خیابان راه می رفتم که به پشتم زد، گفت محسن حرفات رو شنیدم ، 500 تومان داد از خوشحالی گریه ام گرفت.

سال 1365 در مسابقات جام باشگاههای آسیا در سری لانکا یکی از ستاره های ملوان بودید. 2 پنالتی گرفتید و 5 پاس گل دادید.

آن سال ملوان یکی از قدرتمند ترین تیمهای آسیا بود، متاسفانه به علت مسایل سیاسی نتوانستیم عربستان برویم.

و صحبت پایانی؟
از هواداران می­خواهم مسایل حاشیه­ ای را کنار بگذارند و احساسی برخورد نکنند. واقع بینانه به فوتبال نگاه کنند و از چند دستگی و فردپرستی خودداری کنند، اگر این جور باشد ملوان یکدست می­شود و همان ملوانی می­شود که قبلاً همه­ ی ما دوست داشتیم. فقط تیم خودشان را تشویق کنند در قدیم طرفداران هیچ تیمی نمی­ توانستند در برابر ملوان قد علم کنند. امیدوارم هواداران در هر کجای دنیا هستند موفق باشند.