بسیاری از افراد، بهرهوری كامپیوترها در نشتهای علمی را دستكم میگیرند، و این صرف نظر از آن است كه كامپیوترها بخشی از ارائهی سخنرانی باشند یا وسیلهای برای ضبط مراسم. امّا گاهی لازم است كسانی را كه از لپتاپ خود برای كار دیگری غیر از مباحث مربوط به همایش استفاده میكنند، منع نمایید.
در واقع برگزاری یك همایش علمی خوب در حالی كه لپتاپها حاضرین را از هم جدا كرده، غیر ممكن مینماید. بنابراین بهتر است شركتكنندگان در چنین همایشهایی لپتاپهای خود را به همراه نیاورند، مگر آنكه دلیل معقولی برای همراه آوردن آن داشته باشند. (البته، این غیر از آن مواردی است كه لازم است شركت كنندگان همایش حتماً لپتاپهای خود را به همراه داشته باشند.)
باز هم تكرار میكنیم كه لپتاپها میتوانند جزء لاینفك یك همایش علمی باشند. اگر لازم است كامپیوتری به برگزاری همایش كمك كند، بهتر است یك نفر را مأمور آن نمایید. اگر قرار است یادداشتی برداشته شود، همان یك نفر میتواند این كار را انجام داده، و سپس در پایان همایش آنها را در اختیار سایر شركت كنندگان نیز قرار دهد.
به همین قیاس، اگر ارایهی سخنرانی همراه با نمایش نمودار و عكس باشد، واقعاً هیچ لزومی ندارد كه از بیش از یك كامپیوتر استفاده كنید.
وقتی یك نفر را رسماً مأمور ضبط مراسم میكنید، همان یك نفر به این كار مشغول میشود و در نتیجه دیگران میتوانند حواس خود را كاملاً معطوف به سخنرانی كنند. قانون نانوشتهای كه در این مورد وجود دارد میگوید:“ اگر لازم است رو در رو حرف بزنید، لپتاپها را كنار بگذارید!”
برگزاری یك همایش علمی خودمانی و نبودن منعی برای حضور لپتاپها به این معنی نیست كه آداب چنین همایشهایی را زیر پا بگذارید. اگر كامپیوترتان را به یك نشست ببرید، مؤدبانهتر آن است كه به مسؤول برگزاری آن نشست بگویید كه چرا كامپیوتر خود را همراه آوردهاید. آیا كامپیوترتان را آوردهاید كه مراسم را ضبط كند یا در هنگام ارایهی سخنرانی به نمایش دادههای آماری كمك نماید؟ اگر كسی صرفاً كامپیوتر لپتاپ خود را همراه بیاورد، بدون آنكه منظور خاصی از آن داشته باشد، ممكن است فكر كنند عقدهای است و میخواهد فقط پُز بدهد.
صرف آنكه یك لپتاپ جلوی خود گذاشتهاید، الزاماً به این معنی نیست كه مدام باید از آن استفاده كنید. حتا اگر مشغول یادداشت برداری هم باشید، اما سرتان را هیچ وقت از كامپیوترتان بلند نكنید، هم به سخنران بیاحترامی كردهاید و هم به كسانی كه در اطراف شما نشستهاند (لازم به گفتن نیست كه بعضیها آنقدر سرشان را با لپتاپ خود گرم میكنند كه مجبور میشوند در پایان مراسم از این و آن بپرسند كه چه گذشته است!)
در كارتان اعتدال داشته باشید. از كامپیوترتان استفاده كنید امّا به مباحث و سخنرانی هم توجه نمایید. شخصی كه در حال ایراد سخنرانی است، وقتی كسی را میبیند كه سرش پایین است و در حال زدن كلیدهاست، حالش گرفته میشود. وقتی چشم در چشم سخنران نمیاندازید، و فكرتان را مشغول لپتاپتان میكنید، خود به خود حواستان پرت شده و سرنخ مطالب را از دست خواهید داد.
یك نكتهی اخلاقی دیگر:
با كامپیوتر خود همانطور رفتار كنید كه با گوشی همراه خود در سالن سینما و یا تئاتر میكنید. اگر تصمیم دارید كه كامپیوتر خود را همراه ببرید، چند دقیقه از وقت خود را صرف از كارانداختن سرو صداهای آن بكنید؛ چرا كه ممكن است حواس دیگران را پرت كرده و موجب مزاحمت آنها شود.
دوستی نقل میكرد كه در یكی از همایشهای برگزارشده در فرنگ، از همهی شركتكنندگان خواستند كه لپتاپهای خود را همراه نیاورند. به محض اعلام این درخواست، همه سر به شورش برداشتند! منظور این نیست كه به دوران گچ و تخته و چرتكه بازگردیم، بلكه منظورمان آن است كه بگوییم آیه از آسمان نازل نشده كه حتماً باید در همایشها لپتاپمان را با خود ببریم. اگر فكر میكنید وجود لپتاپها بیش از آن كه كمككننده باشند، مانع میتراشند، بهتر است كلاً آنها را از ورود به همایش منع كنید. یك بار امتحان كنید و ببینید آیا بهرهوری و تأثیر آن همایش بیشتر میشود یا نه.
اگر تشخیص دادید كه مشكلات همایش ناشی از لپتاپهاست- بیتوجهی، بحثهای نامربوط و امثالهم- ممكن است تقصیر خودِ این كامپیوترها نباشد. به جای آن، نگاهی به سازو كار همایشِ خود بیندازید. شاید معلوم شود كه استفادهی غلط از لپتاپ صرفاً ناشی از یك مشكل بزرگتر است.
در بسیاری از همایشها، یك سری مشكلات ساختاری وجود دارد- كه منجر به استفاده از لپتاپها در آنها میگردد. گاهی اوقات سازمانها برحسب عادت و نه نیاز به برگزاری همایشهای آنچنانی اقدام میكنند. اگر همایش خوب برنامهریزی شده باشد و خوب هم برگزار گردد، احتمال آنكه شركتكنندگاناش بخواهند با یك دست چند هندوانه بردارند، خیلی بعید خواهد بود.